Үргэлжлэл: 00:45:34
Ма Яо хаан
Ма Цзы Лю хааны 2-р хүү
Цзитан хааны 3-р хүү
Ма Су ерөнхий сайдын хүү
Ван Линь ерөнхий сайд
Хуань гүн
Ху Гуанле армийн дэслэгч
Тан Цзин армийн дэслэгч
Сяо Ци армийн генерал
Сун Хуайен Ван Сюаны хамгаалагч
+ Цзяньнин ханхүү
+Вэй генерал
Ван Сюань /Аву/ ерөнхий сайдын охин
Яо армийн дэслэгч
Хуан Ми Су-ийн эхнэр
+Хатагтай Сюй
+Вэй генерал Вэй ээж
+Цзинминь Авугийн ээж
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
26 – р анги
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Вэй: Өнөөдрийн болсон явдлын талаар хэрэв хэн нэгэн чинь ам ангайвал намайг өршөөлгүй харгис гэж бүү бодоорой.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Вэй ха: Гүнж ээ, санаа бүү зов. Үүр цайх хүртэл дахиад 2 цаг байна. Хэрэв саад тохиолдохгүй бол та яг цагтаа очно.
Аву: Өнөө шөнө тантай бүдүүлэг байсан уучлаарай. Би бүр таныг үүнд татаж орууллаа. Гэтэл сайхан сэтгэлээр хариу барьж, өөрийн биеэр Сиань сүмд хүргэж өглөө. Танд яаж талархахаа мэдэхгүй байна.
Вэй ха: Гүнж ээ, санаа зоволтгүй. Хэрэв замд цэргүүд зогсоож биднийг шалгах гэвэл би халхавч болж туслана. Энэ шөнө аюулаар дүүрэн байна. Гэхдээ энэ нөхөр бид хоёр армид хамт алба хааж байсныг надад санагдуулчихлаа. Би хөгширч байна. Өдөр болгон гэртээ үлдэх үнэхээр уйтгартай байдаг. Харин одоо би гэрээсээ хэсэг гарсан чинь сайхан болчихлоо. Би сайн ойлгоогүй л байгаа. танаас асууж болох уу, гүнж ээ?
Аву: Би танд мэддэг бүхнээ ярьж өгнө.
Вэй ха: Хэрэв миний хүү таны үгэнд ороогүй бол та юу хийх байсан бэ?
Аву: Хатагтай, надад үнэхээр харамсалтай байна. Гэхдээ би хүүгээр чинь хэлснээ гүйцэдүүлэхийн тулд таныг тамлах байсан байх.
Вэй ха: Миний таамаглал зөв байсан бололтой. Би хэдийгээр үргэлж гэртээ байдаг ч гэлээ таны тухай их сонссон. Өнөөдөр өөрийнхөө нүдээр харлаа. Аюултай цаг үед бид маш хурдан шийдвэр гаргах ёстой. Миний хүү надад хүндэтгэлтэй ханддаг. Гэхдээ тэр улс орноо хохироож, намайг аврахын тулд таны үгийг сонсох хүн биш.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Эр: Хатагтай.
Вэй ха: За?
Эр: Бидний араас маш олон цэргүүд ирж байна.
Вэй ха: Түргэл. Бушуухан яв, түргэл.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Сюй: Ахайтан, гүнж буцаад ирлээ.
Цзин: Аву. Охин буцаад ирлээ. Аву.
Аву: Ээж ээ.
Цзин: Энэ хэн бэ?
Аву: Бид хатагтай Вэйн туслалцаагүй мултарч чадахгүй байлаа. Яривал их урт түүх болно. Би дараа нь танд бүгдийг ярьж өгнө. Бидний араас хөөж байгаа.
Цзин: Тийм бол дотогшоо орцгооё. Орцгооё.
Эр: Түргэл. Түргэл.
Цзин: Түргэлээрэй, хаалгаа хаа!
Эр: Яваарай.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Чжан: Хаалгаа нээ! Түргэл! Хүлээ!
Цзин: Та нар хэн бэ? Яаж ийм бүдүүлэг загнаж зүрхлэв?
Чжан: Эрхэм дээдэс ээ, хатагтай Вэй, та нарыг энд байсныг мэдсэнгүй. Бүдүүлэг байсанд өршөөгөөрэй. Би харуулын дарга Чжан Дун. Нэг сүйх тэрэг шөнөөр яаран давхиж байгааг мэдээлсэн юм. Түүнд гэмт хэрэгтнүүд байж мэднэ. Тиймээс би энэ хүртэл хөөцөлдсөн юм.
Цзин: Тэр хатагтай Вэй-н сүйх тэрэг байсан. Та түүнийг юунд сэжиглэж байгаа билээ?
Чжан: Бүдүүлэг загнасан намайг өршөөгөөрэй. Сүүлийн үед нийслэлд онц байдал зарласан. Хатагтай, та яагаад шөнө дундад ийшээ ирсэн юм бэ?
Вэй ха: Гүнж ээ, та тайвшир. Миний бодлоор харуулын даргад сонголт байгаагүй байх. Миний бэр тун удахгүй амаржих гэж байгаа. Гүнж надад Циань сүмийн эхний хүжийг асаавал хүсэл биелдэг гэж хэлсэн юм. Тэгээд л би үүр цайхаас өмнө яаравчилсан нь энэ.
Цзин: Энэ таныг буруугаар ойлгуулна гэж ер бодсонгүй. Хэрэв та нар биднийг саатуулсаар байвал бид эхний хүжийг асааж чадахгүй болж, хатагтай Вэйн хүсэл талаар болно. Харин генерал эхийгээ хүндэлдэг ачлалтай гэдгээрээ алдартай хүн. Хэрэв тэр энэ тухай мэдвэл таныг юу гэж бодох бол?
Чжан: хүлцэл өчье. Эрхэм дээдэс ээ, хатагтай Вэй, би та бүхэнд төвөг удсанд намайг өршөөгөөрэй. Би явъя даа. Явцгаая.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Аву: Ээж ээ, цаг дуусаж байна. Би буцаж очих ёстой.
Цзин: Яв даа.
Аву: Биеэ бодоорой.
Цзин Тэгнэ ээ.
Аву: Хатагтай Вэй, та ч гэсэн.
Вэй ха.: Биеэ бодоорой, гүнж ээ.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Эр: Эрхэм дээдэс ээ.
Цзы Лю: Өнгөрсөн шөнө зүгээр үү?
Эр: Бүх зүйл хэвийн, юу ч болоогүй.
Цзы Лю: Хаалга нээ.
Эр: Жа.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Эр: Эрхэм дээдэс ээ, ханхүү! Томоохон асуудал гарлаа! Өчигдөр та ордны хоёр түшмэлийг дүүжилсэн. Тэд... тэд үхчихлээ.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Эр: Тайцзи ордонд байгаа бусад нь энэ тухай мэдээд дахиад үймж эхэлцгээсэн. Тэд ярихдаа...
Цзы Лю: Юу гэсэн?
Эр: ...ханхүү таныг хааны гэр бүлийг доромжилж байна гэсэн. Хэрэв энэ байдлаар цаашид үргэлжилвэл тэд тэмцэхийн тулд өөрсдийгөө эрсдэлд оруулна гэнэ. Та тэднийг алсан нь дээр гэцгээж байна.
Цзы Лю: Би тэднийг алж зүрхлэхгүй гэж бодоцгоож л дээ. Би эзэн хааны зарлиг, тамгийг авсны дараа харъя л даа.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Эр: Эрхэм дээдэс ээ, өөр нэг юм байна. Ордноос хэн нэг нь Ючжан гүнжийг гадна харсан гэнэ. Тэр яаж ордноос гарсан юм бол? Намайг өршөөгөөрэй. Намайг өршөөгөөрэй. Намайг өршөө.
Цзы Лю: Чи юу хэлсэн бэ? Тэр хэнийг харсан гэнэ ээ?
Эр: Тэр хэлэхдээ... Тэр Ючжан гүнжийг харсан гэсэн.
Цзы Лю: Муу боол!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Цзы Лю: Аву. Шөнө хоносонд чинь баярлалаа.
Аву: Авга ахыгаа асрах нь миний үүрэг.
Цзы Лю: Эрхэм дээдэс ээ, өнөөдөр таны бие ямар байна?
Хаан: Чиний ачаар амьд л байна.
Аву: Авга ах аа... Та зүгээр үү?
Хаан: Энэ миний буруу. Аву, явж хувцсаа соль. Хүндхэн шөнө байлаа. Буцаж очоод жаахан амарч ав.
Аву: За.
Хаан: Яв даа.
Цзы Лю: Хүлээ. Урд шөнө чамайг ордноос гарч явахыг нэг хүн харсан гэж хэлсэн.
Аву: Тийм гэж үү? Хэрэв би ордноос гарсан бол би яаж буцаж ирсэн байхав?
Цзы Лю: Би чамд анхааруулчихъя. Надтай тоглох хэрэггүй шүү.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Цзитан: Аву. Юу болсон бэ? Чи бүтэн шөнө яагаад буцаж ирээгүй юм?
Аву: Би авга ахыг асарсан юм.
Цзитан: Цзы Лю чамайг элдэвлээгүй биз дээ? Чи яагаад ийм бохир байгаа юм?
Аву: Би амрах хэрэгтэй байна.
Цзитан: Аву, би чамайг бүтэн шөнийн турш хүлээсэн.
Аву: Би ядарч байна.
Цзитан: Чи ядарсан? Бүхэл шөнөжин ямар их санаа зовсныг мэдэх үү? цаг үргэлж чамд санаа зовж байсан. Би чамайг хайхын тулд мянган удаа эндээс гарахад бэлэн байлаа, харин тэр бүрд тэд намайг хориглож байсан. Чи ядарсан гэсэн үү? Харин би ч гэсэн туйлдсан.
Аву: Сандарч гүйсэн үү? Хэрэв чи сандарч гүйсэн бол үр дагавар нь юу болохыг мэдээгүй юу? Энэ ордонд аюул хаа сайгүй отож байгаа. Та нар ах дүүс болохоор Цзы Лю зүгээр өнгөрүүлнэ гэж бодсон уу?
Цзитан: Надад хамаагүй! Хэрэв би үхэхээсэ айсан бол яах гэж чиний хойноос ирсэн юм?
Аву: Чамайг ийм усан тэнэг гэж үнэндээ бодсонгүй.
Цзитан: Усан тэнэг ээ? Чамайг аюулд орсон болохоор л санаа зовсон! Чи цаг үргэлж аюулд байсан! Чи намайг үнэхээр...
Аву: Надад санаа зовсон? Хэрэв чи үнэхээр надад санаа зовсон бол надтай хамт хоригдол болохгүй, ямар ч сонголтгүй энэ газарт хоригдохгүй байх байсан. Хэрэв чи үнэхээр надад санаа тавьдаг бол ч яг одоо ордноос хол байх байсан, одоогоор Цзы Люг зогсоох юу ч байхгүй байна. Чи занганд орж байдаг үнэхээр тэнэг байна. намайг ийм байдлаар аврахгүй. Эцсийн эцэст чи өөрийгөө л баллана.
Цзитан: Би үхэхээс айхгүй байна. Гол нь чамтай хамт байх...
Аву: Ухаан орооч. Цзитан, чамд зөвхөн хайр сонин байгаа. Харин надад үгүй.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Шэн: Эрхэм дээдэс ээ, эзэн хааны би тааруухан байна. Тэр өдрөөс өдөрт дордсоор байна. Тэр энэ өвлийг давахгүй байх гэхээс эмээж байна.
Цзы Лю: Энэ байхад хангалттай. Биднийг орхи.
Шэн: Жа.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Цзяньнин: Сэтэлж гармаар байна уу? Энэ амиа хорлосонтой адил. Өнөөдөр би Сяо Циг амьдаар нь барих ёстой.
Бүгд: Үхэл! Үхэл! Үхэл! Үхэл! Үхэл!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Цзянь: Зогс!
Эр: Ханхүү, яагаад бид зогссон юм?
Цзянь: Бид Хуань гүнгээс дохио авсан уу?
Эр: Одоохондоо үгүй. Гэхдээ тэд давааг орхисон байна. Хуань гүнтэн арга хэмжээ авсан байх. Таны тушаасан танг бид голын устай хольсон. Түүнийг уусан хэн ч бай, сарын дотор үхнэ. Ийм халуун байхад ямар ч хүн ундны усгүй нэг өдөр ч тэсэхгүй.
Цзянь: Ючжан гүн эгэл хүн биш. Хэрэв Хуань гүн хэдийн бэлэн юм бол яагаад одоо болтол түүнээс дохио байхгүй байна?
Эр: Генерал аа, хар даа! Утаа гарч байна.
Цзянь: Сайн байна. Одоо надад санаа зовох юм алга. Морьт цэргүүд бэлдээд!
Эрс: Мэдлээ!
Цзянь: Гуйу хөндийг арчаад гар! Дайраад!
Эрс: Дайраад!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Цзянь: Зогс!
Ху: Харваад!
Яо: Харваад!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Цзянь: Ухарсан хэнийг ч болов цаазал!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Цзянь: Иймэрхүү төрлийн жаднууд зөвхөн алсын зайн тулаанд сайн байдаг юм. Ойрын тулаанд энэ юу ч биш. Хуягт цэргүүд, бусдыгаа халхал! Урагшаа, тэдний харвагчуудыг устга!
Ху: Яг дундуур нь онил.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Яао: Генерал аа, тэд бидний харвах зайнаас гарчихлаа!
Цзянь: Сайн байна!
Сяо: Галт ваараар харваад!
Яао: Мэдлээ! Галт вааруудыг бэлдээд! Харваад!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Эр: Эрхэм дээдэс ээ, Хуань гүн!
Цзянь: Хуань гүн. Ухраад!
Эр: Ухраад! Ханхүүг хамгаал!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Эр: Түргэлээрэй!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Эр: Зугтаарай, түргэл!
Эр: Хурдан!
Эр: Бушуулцгаа.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Тан: Дайраад!
Эрс: Дайраад!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Аву: Сяо Ци, чи нэг удаа Хуайенд итгэж болно гэж хэлж байсан. Өнгөрсөн шөнө би түүнд Бартай пайзыг өгөхдөө нийслэл, улс орны хувь заяаны тэн хагасыг түүнд атгуулсан. Миний сонголт зөв байсан үгүйг мэдэхгүй. Гэвч би эргэлзэж чадахгүй. Надад өөр сонголт байгаагүй.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Эр: Хэн бэ?
Сун: Би генерал Сун Хуайен, Ючжан гүнгийн албат байна. Надад армийн генералтай ярилцах чухал ажил байна.
Эр: Генерал Сун, та орно уу.
Эр: Генерал Сун, ямар учраас ирэв?
Сун: Эзэн хааны нууц зарлиг дор би нийслэлийн армийг хөдөлгөж, нийслэлийг хяналтандаа авах ёстой. Түүнийг барь!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Хаан: яах гэж намайг энд авчирав? Чи юу сэдсэн юм бэ?
Цзы Лю: Би танд хүүгийн хүндтгэл үзүүлэх гэж хичээж байна, та үүнд итгэх үү?
Хаан: Ийм сайн хүүтэй байсан гэхэд итгэхгүй байна.
Цзы Лю: Миний санахын, би таныг энд л ихэвчлэн харж байсан. Яагаад гэхээр, таныг энд ганцаардаж суухыг хардаг байлаа. Харин би, эзэн хаан над шиг ганцаардлыг мэдэрдэг юм гэж үү гэж боддог байсан. Тухайн үед угсаа залгамжлагчид хатан хаан байлаа. Цзитанд журамт эхнэр Се байсан. Тэд аавтайгаа уулзах гэж таны өргөөгөөр орж гарч байсныг би харж л байсан. Харин миний тухайд? Би зөвхөн таны сайшаалыг хүртэх гэж шөнийн турш дэнгийн гэрэлд ном зохиол уншдаг байсан. Сар бүрийн ханхүү нарын сорилтоор би эхэнд нь шалгаргадаг байлаа. Тэгээд юу гэж? Та Ван овогтод тал засах гэж миний бүсгүйг Ван Су-д хүчээр өгсөн тэр үеэс би танд гомдох болсон.
Хаан: Би үүнд буруутай. Хэрэв би чамайг Цзяньнин гүнгийн хүүхэд гэдгийг мэдсэн бол, бас тэр эмэгтэй... чамайг төрөнгүүт цаазлах тушаал өгөх байсан.
Цзы Лю: Энэ тухайд таны зөв байсан. Таны зөв. Та өмнө зүгийн шувуудын төрөл зүйлийг урд нь сонсож байсан уу? Түүнийг хөхөө гэдэг. Хөхөө өндөгөө бусад шувуудын үүрэнд орхидог. Бусад шувууд энэ тухай юу ч мэддэггүй. Тэд хөхөөний ангаахайг тэжээсээр байдаг. Хөхөөний ангаахай өсөж том болоод яадгийг та мэдэх үү?
Хаан: Чи юу хүсээд байгаа юм?
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Эр: Ханхүү, бид тэдний занганд орлоо! Хөндийгөөс гарах замд Ючжан генералын командлагч Тан Чжин биднийг хэдэн арван мянган цэргээр бүсэлсэн байна. Тэгээд... тэгээд...
Цзянь: Тэгээд юу гэж?
Эр: Тэд 6 хотыг чөлөөлсөн гэж байна. Биднийг дэмжиж байсан Пэнцзе захирагч алуулсан байна.
Цзянь: Цэргүүд ээ, надтай хамт тулалдаж, зам гаргацгаа!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Цзянь: Яагаад зүгээр зогсоод байна? Та нар миний тушаалыг зөрчиж зүрхэлж байна уу?
Эрс: Ючжан генерал ирж байна!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Цзянь: Сяо Ци, өнөөөдөр нэг бол чи, эсвэл би үхнэ! Генерал аа, бидэн ялах боломж алга. Зүгээр л бууж өгье .
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Тан: Генерал аа, би үүргээ биелүүллээ. Зургаан хотын босогчдийн арми дарагдсан.
Сяо: Маш сайн.
Цэрэг: Сөхөр.
Сяо: Хэтрүүлэх хэрэггүй.
Цзянь: Би ингэнэ гэж бодсонгүй. Бүх насаараа тулалдсан, гэвч чиний гарт үхэж дуусах ёстой байж. Миний төгсгөл ямар байхыг мэдмээр байна.
Сяо: Асуу л даа.
Цзянь: Хуань гүнтэн надтай хавсарч байсныг чи яаж мэдсэн юм бэ?
Сяо: Хуань гүнтэн манай ундны эх үүсвэрийг хордуулахаар өөрийн хүнийг явуулсан, харин бид харсан.
Цзянь: Чи Хуань гүнг сэжиглээд удаж байна уу? түүнд өчигдөр хавсарч довтлоно гэж зориудаар хэлж бидэнд итгүүлсэн юм уу?
Ху: Та буруу хүнтэй холбогдож дээ, Цзяньнин гүнтэн. Ерөнхий сайд түүнийг явуулсан болохоор манай генерал итгэнэ гэж та бодсон уу?
Цзянь: Тэгвэл чи яаж нэмэлт хүч авсан юм бэ?
Сяо: Та нар бүгдээрээ Гуйу хөндийг мухар гэж бодож байсан. Харин би хөндийгөөс гарах замыг мэддэг байсан. Пэнцзег довтолж, та нарын араас дайрсан арми минийх байсан юм. Надад нэмэлт хүч байгаагүй.
Цзянь: Ниншогийг арми гайхалтай ажээ. намайг хоёр ч удаа яллаа. Чи үнэхээр Дайны бурхан хэргэм хүртэх эрхтэй. Хэдийгээр намайг дийлсэн ч гэлээ, чи нийслэлийг аварч чадахгүй. Генералууд тулалдаанд үрэгддэг юм. Гайхалтай! Гайхалтай! Ючжан гүнтэн, намайг ал.
Сяо: Бууж өг, ханхүү Цзяньнин.
Цзянь: Бууж өгөх өө? Хэзээ ч үгүй. Эзэн хаан бид хоёр заналт дайснууд!
Бүгд: Генерал Ючжан! Генерал Ючжан! Генерал Ючжан!
Сяо: Түүнийг хүндэтгэлтэйгээр оршуул.
Ху: Мэдлээ.
Сяо: Хуарандаа буцаж оч. Нэн даруй нийслэл рүү буцна.
Ху: Мэдлээ.
Яао: Мэдлээ.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Харуул: Зогс. Чи наашаа юу авчирсан бэ?
Эр: Үз л дээ. Тэдэнд хэдийн цаазлах ял оноосон. Тэгсэн ч тэдний хоол биднийхээс илүү байдаг. Эцсийн эцэст энэ ханхүү, гүнгийн хоригдож байгаа шорон. Тэд ийм хоол идэж дассан юм.
Эр: Юу гэнэ ээ? Биднийг шинэ юм болохоор чи үл тоогоод байна уу?
Эр: Би тэгж зүрхлэхгүй. Тэд сайн хооллодог болохоор энэ бидэнд ч гэсэн ашигтай. Энэ шоронгийн хүмүүс бүгдээрээ хааны гэр бүлийн гишүүд. Тэд тэгж байгаад шоронгоос суллагдах байх. Хэрэв бид тэдэнд сайнаар хандахгүй бол дараа нь зовох цаг ирнэ.
Эр: Тэр ч үнэн шүү. Хаалга нээ.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Эр: Тэргүүн сайд аа, та энэ өдрүүдэд бараг юм идсэнгүй. Та жаахан юм ид л дээ. Та өөрийгөө зовоох хэрэггүй.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ширээн дээр: Гүнж. Ючжан гүнж.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Эр: Тэргүүн сайд аа, таныг юм идсэнд баяртай байна. Баян тансаг байж үхсэнээс ядуу ч гэсэн амьд байх нь дээр.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Эр: Сун Хуайен, чи өөрийнхөө гэмт хэргийг мэдэх үү?
Сун: Яасан гэж?
Эр: Бартай пайзыг хулгайлж, эзэн хааны хуурамч зарлигийг дамжуулж, зөвшөөрөлгүйгээр нийслэлд цэрэг оруулах гэсний төлөө. Эдний аль нь ч байсан цаазлуулах ялтай. Надад хэлээдэх. Чи эднийг хаанаас авсан бэ? Ордон дотор чамд тусалдан хүн байгаа юу? Ючжан гүн энэ тухай мэдэж байгаа юу?
Сун: Та нар хэр удаан сунжруулна, тэр хэрээр эзэн хааны үхлийг ойртуулах болно. Эзэн хаан өөрийн биеэр надад өгсөн юм. Гэтэл та хааныг урвагч гэж хэлэх гээд байна уу?
Эр: Чи! Чи хэлэхгүй байсан ч мэдэж байна. Чи Ючжан гүнд хүчин зүтгэдэг.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Төгсөв
Back to episodes Go home