141-р анги
|
Нобита |
Хүү |
|
Дораэмон |
Хүү |
|
Шизүка |
Охин |
|
Жайан |
Хүү |
|
Сүнэо |
Хүү |
|
Эйко |
Охин |
|
Кента |
Хүү |
|
Норио |
Хүү |
|
Хулигаан залуус |
Эрэгтэй |
Нобита: Далай байна, далай байна!
Жайан: Далайн эрэг дээрх зуслан руу очиж байгаа юм чинь далай байхаас яах билээ!
Нобита: Тэр ч тийм л дээ!
Шизүка: Үзэсгэлэнтэй юм аа!
Дораэмон: Мхн!
Жайан: Сүнэо, чи одоо болтол залхаагүй байна уу?
Нобита: Хол газар юм аа…
Сүнэо: Энэ уулын цаана байгаа, удахгүй очно!
Дораэмон: Ийм замаар ингэж явах аюултай даа.
Жайан: Чимээгүй байхгүй нь ээ!
Дораэмон: Тэгээд сүнс гарч ирэв!
Нобита: Хөөх, ирчихлээ шүү дээ. Гэхдээ халуун байна шүү.
Сүнэо: Тийм юм яриад яах вэ дээ, сайхан хөгжилтэй байцгаая! Орой сайхан шорлог хийцгээж үргэлжлүүлээд хөгжилдвөл яаж байна?
Нобита: Сонирхолтой арга хэмжээ гэнэ ээ?
Дораэмон: Юу гэж? Юу гэж? Арга хэмжээ гэж юу гэсэн үг вэ?
Жайан: Тэр бол дараа нь үзэх гэнэтийн бэлэг байгаа юм даа.
Сүнэо: Эхлээд амралтын байшинд очоод хувцсаа сольж амаръя.
Нобита: Хөөх, ямар гоё юм бэ, тэсэн ядан хүлээж байна! Өө яана аа! Ямар муухай юм бэ! Яагаад ийм газар хог байна аа?
Шизүка: Нээрэн тийм байна шүү!
Жайан: Өө яана аа! Яах аргагүй тэр нөхдүүд л хаясан байна даа!
Нобита: Өө! Тэр машин чинь...
Дораэмон: Түрүүн бидний автобусыг гүйцэж түрүүлж явсан машин шүү дээ!
Сүнэо: Өө. За, явцгаая.
Дораэмон: Хөөе, чи сэлэхгүй юм уу?
Нобита: Сэлэхгүй байгаа юм биш ээ, сэлж чаддаггүй юм!
Сүнэо: Нобита?!
Нобита: Айн?
Сүнэо: Сэлэхгүй юм чинь завь, сандал зэргийг эгнүүлээд тавьчихгүй юу?
Нобита: Юу гэнэ ээ?! Яагаад заавал би хийх ёстой юм бэ?
Сүнэо: Шөнө болох арга хэмжээг тэсэн ядан хүлээж байгаа биз дээ?
Нобита: Тэгэлгүй яах вэ, мэдээж хүлээж байгаа л даа, гэхдээ… Ийм юм юмыг зөөх юм байх даа, арай ч дээ...
Дораэмон: За, энийг хэрэглэе! Дуудлагын насос! Чамд ном байгаа юу?
Нобита: Ном оо?
Дораэмон: Аан, энэ болох юм байна. Энэ чинь Сүнэогийн багадаа уншдаг байсан зурагт ном байна.
Нобита: Зүгээр нэг номоор яах гэсэн юм бэ?
Дораэмон: За, харж байгаарай!
Нобита: Нөгөө зураг!
Дораэмон: Ном доторх дүрийг татаж гаргаж ирдэг багаж байгаа юм аа. За, ширээ, наран шарлагын орыг зөөгөөрэй!
Нобита: Хөөх, гайхалтай! Том тус хүргэлээ!
Бүгд: Сайхан хооллолоо!
Нобита: Амттай байлаа!
Жайан: Би ч бас ханатлаа идлээ!
Шизүка: Үнэхээр сайхан оройн хоол байлаа.
Сүнэо: Тэгэхээр, гэдэс цадсан болохоор өнөөдрийн тусгай арга хэмжээг зарлая!
Нобита: Үүнийг л хүлээж байлаа шүү!
Сүнэо: Одоо бид “Эр зоригийн сорил” буюу аймшгийн тоглоом тоглоно!
Шизүка: Аймшгийн тоглоом уу?!
Жайан: Мэдээж шүү дээ! Зуны хамгийн хөгжилтэй зүйл гэвэл галын наадам, бас энэ аймшгийн сорилт байдаг!
Сүнэо: Тэгэлгүй яах вэ! Дүрэм нь энгийн! Энэ ойн гүнд нэг сүм байгаа. Та хэд тэр сүмийн үүдэнд явж очих ёстой.
Нобита: Сүм дээр очих гэж үү? Тэ..тэгээд л болоо юу?
Сүнэо: Ээ Нобитаг дээ! Айгаа юу даа?
Нобита: Байж боломгүй юм, би ер айдаггүй хүн шүү дээ!
Сүнэо: Тийм шүү, тэгээд ч яахав дээ, бага зэрэг айх л байх. Жаахан айсан ч гайгүй дээ!
Дораэмон: Аюултай юм биш биз дээ?
Сүнэо: Зүгээр дээ. Эхлээд би орно, дараа нь Жайан, тэгээд Нобита, хамгийн сүүлд Шизүка ба Дораэмон орно, зөв үү?
Жайан: Тэгье!
Сүнэо: За тэгвэл, эхэлье!
Жайан: За за! Одоо би орлоо! Нобита, дараагийнх нь чи шүү! Заавал ирээрэй, мартуузай!
Нобита: Мэдээж шүү дээ!
Жайан: За тэгвэл!
Нобита: Мэдэж байна аа, мэдэж байна! Юу нь аймшигтай гэж? Айгаагүй шүү!
Дораэмон: Нобита, зүгээр үү?
Нобита: Мэ… мэдээж зүгээр! Жаахан л харанхуй байна шүү дээ!
Дораэмо: Одоо чиний ээлж шүү! Аа, тийм үү?
Шизүка: Зүгээр дээ, Нобита.
Нобита: Зү...зүгээр ээ, би чадах болно! Я.. яваад ирье дээ! Яагаад энэ аймшгийн сорилыг хөгжилтэй гэдэг байна аа? Юу вэ? Зүгээр л шувуу байсан байна шүү дээ! Үгүй байлгүй дээ! Энэ чинь... эндээр гарах хэрэгтэй биш үү?
Шизүка: Нобита?
Дораэмон: Очлоо!
Нобита: Туслаарай, аймаар байна, Дораэмон!
Дораэмон: Нобита!
Шизүка: Нобита! Нарны гэрэл!
Сүнэо: Элэг хөших нь ээ!
Дораэмон: Жайан, Сүнэо та хоёр яваад иржээ?
Шизүка: Нобита яасан? Айж цочоод зугатаад явчихсан.
Дораэмон: Нобита!
Нобита: Айгаад байна аа, Дораэмон, Шизүка! Та нар хаана байна аа? Ий, ий сүнс!
Дораэмон: Нобита!
Шизүка: Нобита зүгээр үү? Аа...сү...сүнс гараад ирсэн!
Дораэмон: Энэ чинь Жайан, Сүнэо хоёрын амьдарч байсан газар.
Жайан: Тэгж айх гэж! Ёстой амжилттай боллоо шүү!
Нобита: Яасан муухай юм бэ!
Дораэмон: Аа? Тэр чинь юу вэ? Сургууль шиг юм аа...
Сүнэо: Хуучин сургууль байна даа.
Жайан: Бараг хаагдсан сургууль шиг юм.
Нобита: Аймшигтай газар байна шүү. Яа… энэ ямар дуу вэ?
Дораэмон: Салхины чимээ байлгүй дээ?
Шизүка: Үгүй ээ, төгөлдөр хуурын дуу байна!
Сүнэо: Су...су...
Жайан: Араг яс!
Дораэмон: Одоо тоглоом шоглоомоо больё оо!
Жайан: Бид хоёр юу ч хийгээгүй ээ!
Сүнэо: Үнэн шүү!
Нобита: Тэгээд тэр чинь…Жайан, чи үнэхээр дахиад очих гэж байна уу?
Жайан: Мэдээж шүү дээ! Өчигдөр харсан чинь үнэхээр сүнс байсан юм болов уу? Үүнийг шалгаж байж л сэтгэл амарна шүү дээ! Орлоо шүү!
Сүнэо: Боль л доо! Хэн нэгэн хариулбал яах юм бэ?
Жайан: Жаахан судалгаа хийж үзье дээ!
Нобита: Жайан, болохгүй ээ!
Жайан: Юу нь болохгүй гэж! Хар даа, ямар заваан байна гээч!
Шизүка: Ямар муухай юм бэ!
Сүнэо: Үнэхээр муухай юм!
Шизүка: Бидэн шиг хүүхдүүдийн хайрлаж хэрэглэдэг байсан сургууль шүү дээ.
Жайан: Аа, Нобита! Энд ирээд үз дээ!
Нобита: Юу юм бэ? Хараач!
Сүнэо: Өчигдөр харсан чинь энэ ясны загвар байсан байна шүү дээ!
Сүнэо: Битгий айлгаад байгаач!
Нобита: Гэхдээ энэ чинь хөдөлж байсан шүү дээ?
Дораэмон: Буруу харсан байлгүй дээ! Хэрвээ айна гэж бодож байвал, жирийн зүйл ч сүнс шиг харагддаг гэлцдэг шүү дээ.
Шизүка: Чимээгүй бай, ямар нэг юм сонсогдож байна!
Нобита: Юуны чимээ вэ?
Жайан: Хоёр давхраас байна, очиж үзье!
Нобита: Үгүй ээ, больё доо! Жайан, буцъя даа!
Жайан: Энд хүртэл ирчихээд буцаж болох уу даа! Юу вэ, битгий айлгаад бай!
Кента: Хэн бэ та нар? Зөвшөөрөлгүй ороод ирсэн юм уу?
Жайан: Юу гэнэ ээ?
Норио: Эд нар чинь гуталтай байна!
Кента: Танай сургуульд гуталтайгаа ангид ордог юм уу?
Жайан: Хуучин, бохир болохоор гуталтай орсон байх л даа! Гомдол байна уу?
Нобита: Бүгд гутлаа тайлчих. Эд нар цэвэрлэгээ хийж байгаа бололтой. Би Нобита, энэ бол Шизүка, Сүнэо, Жайан!
Дораэмон: Би Дораэмон!
Шизүка: Сайн байна уу?
Эйко: Сайн байна уу? Би Эйко, энэ бол Кента, Норио.
Шизүка: Энд хаягдмал сургууль шиг л байх юм, яагаад цэвэрлэж байгаа юм бэ?
Эйко: Бид өнгөрсөн жил хүртэл энэ сургуульд сурдаг байсан.
Норио: Багана дээрх бичгийг хүртэл санадаг шүү.
Кента: Зун болохоор зусланд ирсэн балмад залуус дур мэдэн орж ирээд, энд тэндгүй зураг зурж, хог новш тараадаг юм. Тийм болохоор бид бүгд ээлжилж ирээд, сургуулийн байрыг хамгаалж, цэвэрлэдэг.
Нобита: Айдаггүй юм уу?
Сүнэо: Өдөр байсан ч ямар нэг юм гарч ирэх шиг болдог шүү дээ!
Эйко: Тийм л дээ, ямар нэг юм гарч ирэх байх гэж бодогдож болно.
Шизүка: Ямар нэг шалтгаан байгаа юм уу? Өмнө нь төгөлдөр хуурч болохыг мөрөөддөг нэг охин байсан юм. Чухал уралдааны өмнө өдөр бүр, уйгагүй давтдаг байлаа. Гэтэл нэг өдөр эмч нар ч шалтгааныг нь олж чадаагүй хачин өвчин туссан.
Жайан: Ямар гэж... тэр охин чинь...
Эйко: Тэр охин уралдааны өдөр нас барчихсан.
Дораэмон: Ямар гунигтай түүх вэ...
Шизүка: Хөөрхий дөө...
Сүнэо: Тэгээд шөнө бүр төгөлдөр хуур тоглож гарч ирдэг гэж үү?
Эйко: Тийм байж магадгүй. Тийм болохоор бид төгөлдөр хуур, анги танхимыг нь цэвэрхэн байлгадаг юм.
Сүнэо: Өчигдрийн тэр нөхдүүд байна!
Хулигаан1: Хурдан яваач!
Хулигаан2: За, ах аа!
Кента: Тийм хүмүүс л сургууль дээр хаа сайгүй зурж, айдсаа шалгах гэж зөвшөөрөлгүй орж ирдэг юм.
Нобита: Аан, тийм гэж үү?
Кента: Ойлгосон бол цэвэрлэгээний ажлыг хөндөхгүйгээр буцаарай.
Жайан: Ойлголоо, гэхдээ оронд нь...
Кента: Оронд нь яах юм?
Жайан: Бид ч бас хамт тусалъя!
Нобита: Тэгж л таарна!
Шизүка: За, хамт хийцгээе!
Сүнэо: Нээрэн тэгье!
Эйко: Бүгдэд чинь баярлалаа.
Жайан: Хэт их ажиллаад бүр ядарчихлаа.
Сүнэо: Жайан чи л баатар болох гэж туслая гэж хэлсэн болохоор тэр шүү дээ!
Жайан: Байнга л гомдоллох юм.
Нобита: Аа, хар даа! Нөгөөх гурван хүн байна!
Шизүка: Гар чийдэн, будагны сав авчирсан байна! Яана даа!
Дораэмон: Тэд шөнө сургууль руу очих гэж байгаа юм байна!
Сүнэо: Яая даа, арай гэж цэвэрлэсэн шүү дээ!
Жайан: За яах вэ! Бид түрүүлж очоод тэднийг айлгая!
Сүнэо: Наадах чинь сайхан санаа байна!
Жайан: Өө! Шөнө ирэхэд бүр илүү аймшгийн уур амьсгалтай юм байна!
Сүнэо: Одоо тэднийг айлгах нь гарцаагүй дээ!
Нобита: Хөөе, юу вэ? Энэ дуу чинь? Хэн нэгэн хоёр давхрын хонгилоор гүйж байна!
Жайан: Тэнэг минь, салхины чимээ биз дээ! Айгаад яах вэ дээ! Төгөлдөр хуурын дуу юу?
Нобита: Хөгжмийн өрөөнөөс гараад байгаа юм байна...
Сүнэо: Яана аа!
Дораэмон: Зүгээр дээ! Сүнс гэж байдаггүй юм чинь! Сүнс гэж... Сүнс гэж...
Кента: Гайхлаа шүү! Айлгаад зугтаачихлаа!
Эйко: Хэн юм бол?
Жайан: Харсан уу?
Сүнэо: Харсан! Тэр яриа чинь үнэн байсан байна шүү дээ!
Шизүка: Айн? Нобита, Дораэмон хоёр яав?
Сүнэо: Магадгүй намайг сүнс эзэмдсэн юм болов уу? Нөгөө нөхдүүдийн машин!
Дораэмон: Хөөе та нар чинь?
Кента: Өө, та нар байсан юм уу? Өдөр ирж буулгаж байгаад явсан хүмүүс. Би тэднийг айлгах гэж оролдсон ч...
Нобита: Цочирдчихлоо.
Норио: Хачирхалтай хүмүүс гарч ирэхэд тэднийг айлгах гэж янз бүрийн арга заль хэрэглэдэг.
Нобита: Ийм зүйл болдог байх нь ээ.
Эйко: Машин! Мэдээжийн хэрэг, өдрийн цагаар асуудал үүсгэгчид!
Нобита: Хэрэв тийм бол бид туслах болно!
Эйко: Үнэхээр үү? Баярлалаа!
Кента: За, Норио, Эйко, хийцгээе!
Норио, Эйко: За!
Дораэмон: За, үл үзэгдэх нөмрөгөө өмсцгөөе!
Нобита: Хөгжилтэй сонсогдож байна!
Хулигаан1: Энэ сайхан уур амьсгал шиг сонсогдож байна, тийм биз?
Хулигаан2: За, тэнэг граффити бичье!
Хулигаан3: Энэ юуны дуу вэ?
Хулигаан1: Салхи л байна шүү дээ! Битгий айгаад бай! Гарын үсгээ үлдээцгээе!
Хулигаан3: Юу...юу болоод байна аа?!
Хулигаан2: Юу болсон бэ?
Хулигаан3: Хэн нэгэн намайг цохих шиг боллоо.
Хулигаан2: Арга ч үгүй! Ах аа, болиоч дээ!
Хулигаан1: Би юу ч хийгээгүй байна.
Хулигаан2: Үгүй ээ, арга ч үгүй...
Хулигаан1: Тиймээс бүү ай! Алив, явцгаая!
Дораэмон: Дараа нь би чамайг юугаар айлгах ёстой вэ? Хулгана!
Нобита: Дораэмон?!
Хулигаан3: Сонсогдсон уу? Яг л хулгана шиг байсан шүү.
Хулигаан2: Бас тэр дээр хачин чимээ шуугиан ч гараад байна. Полтергайст гэдэг юм байх даа? Энэ аймар байна аа, ах аа буцъя!
Хулигаан1: Харин тийм, яах юм бэ гэж хэлсэн биз дээ? Магадгүй яг ямар нэгэн…
Хулигаан2: Ах аа!
Хулигаан1: Хөөе, хаалгыг нээгээд үз дээ.
Хулигаан2: Ийм юманд ах та өөрөө нээгээрэй дээ, гуйя!
Хулигаан1: Өө, чи айсан юм уу? Сул дорой нөхөр юм аа чи! За боллоо, харж байгаарай! Энэ чинь! За хар даа! Сүнс гэж байдаггүй юм шүү! Хөөе! Бусад нь хаана байна? Одоогоор ирээгүй байгаа юм уу?
Нобита: Өө, бид нарыг олчихлоо, яах вэ…
Норио: Уучлаарай, биднийг олчихлоо…
Хулигаан1: Бид нараар тохуурхаж суух гэж!
Кент: Та нар л сургуулийг бохирдуулдаг учраас шүү дээ!
Хулигаан2: Ийм хуучин байгууламжийг ядахдаа ирээдүйд нураана биз дээ?
Хулигаан1: Тийм шүү. Тэгвэл бид тэр ажлыг хэмнээд, одоо өөрсдөө учрыг нь олчихъё.
Эйко: Ээ, юу хийх гэж байгаа юм бэ? Бид нарыг сүрдүүлсэн учраас та нарт өгөх шийтгэл!
Хулигаан1: Гал тавьж өгнө өө!
Кента: Ээ?
Нобита: Өө, муухай юм боллоо. Дораэмон, яах вэ? Тийм ээ!
Хулигаан1: Юу бэ, чи хэн бэ?
Нобита: Өө, би харагдаж байна уу?
Хулигаан1: Чи энд байсаар л байна уу? Өөр хэн ч байхгүй болов уу даа. Аа, энд байна. Ийм газар нуугдаж байх гэж дээ. Гараад ир! Гараад ир гээд байна!
Хулигаан3: Өө, энд бас байна! Энэ ч бас! Ээ..яасан...аймаар...
Хулигаан2: Юу юм бэ, энэ?
Хулигаан1: Хүүхдүүдийн шоглоом төдий л юм байна!
Нобита: Аан, ойлгочихлоо, Дораэмон ийм юм хийгээд байгаа юм байна. Сайн байна, Дораэмон!
Хулигаан2: Аа, ойлголоо, өршөө!
Хулигаанууд: Болиоч ээ!
Сүнэо: Ямар нэг юм болсон байна даа?
Шизүка: Дораэмон!
Нобита: Дийлчихлээ! Буцаж ирээд хэрэггүй шүү! Өө, та нар?
Жайан: Энэ маань яачихаа вэ?
Сүнэо: Толгой нь эргэчихсэн бололтой.
Нобита: Зүгээр дээ, зүгээр! Энэ сүнснүүдийг Дораэмон гаргаж ирсэн байхгүй юу даа.
Дораэмон: Айн? Сүнс ээ? Би мэдэхгүй юм байна.
Нобита: Алив ээ, тэд нарыг сүрдүүлэх шаардлагагүй болсон, зугатчихсан.
Дораэмон: Би даанч хулганаас айсандаа ухаан алдаад уначихжээ.
Нобита: Тэгэхээр чинь...
Сүнэо: Тэгэхээр чинь ээ?
Нобита: Жинхэнэ сүнс байна!
Дораэмон: Ойлгочихлоо!
Нобита: Ойлголоо гэж юуг ойлгосон гээд байна аа?
Дораэмон: Энд байгаа.
Нобита: Дораэмон!
Дораэмон: Тэр байна!
Нобита: Аан, тэр чинь номноос зургийг гаргаж ирдэг багаж биш үү?
Дораэмон: Түрүүн хулганаа хараад цочсон чинь
Нобита: санамсаргүй тохиолдлоор энэ ном руу унасан байжээ.
Дораэмон: Тийм ээ, унтраалгыг нь асаасан байна.
Нобита: Арга ч үгүй байж!
Дораэмон: За, би буцааж эвлүүлье.
Нобита: Сайн хэрэг боллоо.
Норио: Замбараагүй болсон сургуульд минь тусалсанд баярлалаа.
Шизүка: Асуудлыг шийдэж чадсан нь сайн хэрэг боллоо.
Кента: Тэр залуус дахиад хэзээ ирэх бол оо?
Дораэмон: Зүгээр дээ. Энэ багажаар нөгөө сүнснүүдийг гаргаж ирээд айлгаарай!
Эйко: Авч болох юм уу? Баярлалаа! Сайхан өдөр байна даа.
Жайан: За дараа уулзацгаая, Кента.
Кента: Та нарт баярлалаа.
Жайан: Зүгээр дээ.
Шизүка: Сайн сууж байгаарай.
Сүнэо: Дараа удаад аюул учрахгүй байх аа.
Норио: Ойлголоо.
Норио, Эйко, Кента: Баяртай, баяртай!
Нобита, Дораэмон, Сүнэо, Шизүка, Жайан: Баяртай!
Жайан: Сургуулиа заавал хамгаалаарай!
142-р анги
|
Нобита |
Хүү |
|
Дораэмон |
Хүү |
|
Нобитагийн ээж |
Эмэгтэй |
|
Шизүка |
Охин |
|
Жайан |
Хүү |
|
Сүнэо |
Хүү |
|
Нобита-мэн |
Хүү |
|
Бион |
Мангас, эрэгтэй |
|
Эрэгтэй, эмэгтэй хүмүүс |
|
|
|
|
Нобита: Өнөөдөр наймдугаар сар… Долоон гэнэ үү? Тийм байна, тийм ээ… Дораэмон! Өнөөдөр ямар өдөр билээ дээ… Юу хийж байгаа юм бэ?
Дораэмон: Хмм, нэг юм хайгаад байна. Өө, хааччихсан юм бол доо? Хмм… Алга болгочихжээ. Аа, наадахаа болохгүй ээ!
Нобита: Энэ юу юм бэ?
Дораэмон: Үүнийг Зүүдний машин гэдэг, хүссэн зүүдийг чинь зүүдлүүлдэг багаж байгаа.
Нобита: Тэгвэл ёстой гоё юм байна, тийм ээ?
Дораэмон: Тэр л асуудал нь байгаа юм даа… Зүүдэндээ байх нь илүү сайхан гэж бодчихдог юм… Тэгээд тэр хүн унтсаар байгаад зүүднээсээ гарч чадахаа больчихдог. Аа завгүй байна аа…
Нобита: Хүүе, юу вэ дээ энэ чинь… Тэрнээс илүү чухал юм байна! Сонс доо, өнөөдөр ямар өдөр билээ?
Дораэмон: Одоо завгүй байна аа… Яв, яв, хурдан яв!
Нобита: Яагаад ингэдэг байна аа…
Сүнэо: Тэр дэлгүүрийн хоол хамгийн шилдэг нь!
Шизүка: Зугаатай байх даа.
Нобита: Хөөе, манайхаан! Нэг асуулт байна. Өнөөдөр хэдэн сарын хэдний өдөр вэ?
Сүнэо: 8-р сарын 7 гэхээр чинь...
Нобита: Мхн.
Сүнэо: Хамрын өдөр!
Нобита: Тийм биш ээ, харж байна уу?
Шизүка: Харин ээ, цэцгийн өдөр билүү?
Нобита: Биш шүү дээ!
Жайан: Аан, мэдлээ! Гадилын өдөр!
Сүнэо: За, Нобитаг үлдээгээд явцгаая аа!
Жайан: Тэгье, явъя, явъя.
Нобита: Хүүе ээ, бодож олооч ээ.
Жайан: Яршигтай юм аа!
Нобита: Өө, хүлээ л дээ, та нар!
Жайан: Дагаад хэрэггүй гэж байна шүү!
Сүнэо: Жайан!
Жайан: За за, тэгээд л боллоо биз дээ!
Нобита: Хөөе, найзууд аа! Өнөөдөр чинь… ...миний төрсөн өдөр шүү дээ.
Дораэмон: Нобитагийн доторх Нобита!
Нобитагийн ээж: Нобита, түр хүрээд ир дээ. Нобита! Нобита! Төрсөн өдрийн мэнд хүргэе!
Нобита: Яасан бэ, ээж ээ?
Нобитагийн ээж: Нобита, энэ юу юм бэ?
Нобита: Энэ удаад би чадах бүхнээ хийнэ ээ. Тэрнээс чухал нь өнөөдөр бол…
Нобитагийн ээж: Хэд хэлэх юм бэ? Дараагийн удаа хичээнэ гэж дандаа хэлдэг биз дээ?
Дораэмон: Өнөөдөр бүр ч илүү уурласан байна.
Нобитагийн ээж: Арай ч дээ!
Нобита: Тийм их уурлах хэрэг юу байна аа. 0 оноо авах чинь ердийн л зүйл шүү дээ. Бүгд яачихаад байгаа юм бэ дээ? Яах гэж миний төрсөн өдөр таарч байгаа билээ дээ! Ямар ч зүүд зүүдэлж болно гэж хэлсэн билүү? Зүүдлэхэд буруудахгүй биз дээ. Явж явж өнөөдөр миний төрсөн өдөр шүү дээ. Ядаж зүүдэндээ ч гэсэн жаргалтай байя даа.
Эрэгтэй: Онолоо!
Шизүка: Мундаг юм аа, Нобита!
Эрэгтэй1: Хөөрөөд байх хэрэггүй шүү!
Сүнэо: Яасан бэ?
Эрэгтэй1: Эд чинь юу вэ дээ! Нийтдээ найман хөл л байна шүү дээ!
Эрэгтэй2: Хоёр хөл нь дутуу байна шүү!
Эрэгтэй3: Та нар наймаалж зарж байгаа юм уу? Ингээд мөнгө авах санаатай юу?
Сүнэо: Тэр чинь...
Жайан: Зарж байхад лав 10 хөлтэй байсан шүү дээ!
Эрэгтэй1,2,3: Юу гэнэ ээ? Биднийг идчихсэн гэж хэлэх гээ юу?
Сүнэо: Өө, үнэхээр идчихсэн байна шүү дээ!
Эрэгтэй2: Юу вэ?
Жайан: Нобита!
Нобита: За, за, тайвнаар шийдье дээ.
Эрэгтэй2: Энэ… энэ хүн чадах болов уу? Өнөөдөртөө яахав нэг удаа өнгөрөөе!
Эрэгтэй3: Тэгье, боллоо доо!
Сүнэо, Жайан: Үнэхээр их баярлалаа, Нобита!
Нобита: Тэгвэл би нэг наймаалж аваад идье дээ.
Сүнэо, Жайан: За!
Шизүка: Гайхалтай байна, Нобита!
Нобита: Шизүка?
Шизүка: Туслаарай, Нобита!
Нобита: Шизүка!
Бион: Энэ Бон бүжгийн талбайг Биондан бид нар эзэллээ! Сонс, та нар өнөөдрөөс эхлээд Танкобүцү ч үгүй, Дораэмон Ондо ч үгүй болсон! Одоо зөвхөн Биондан дуу бүжиг гэж байх болно!
Эмэгтэй1: Юу гэнэ ээ?
Жайан: Ямар муухай юм бэ!
Бион: Дуугаа тат!
Сүнэо, Жайан: Бион хөгжим бүжиг ёстой сайхан! Бион хөгжим бүжиг ёстой сайхан!
Бион: Хөөе, та нар бүжиглэ!
Хүмүүс: Бион хөгжим бүжиг ёстой сайхан!
Бион: Хичээгээд бүжиглээрэй!
Нобита: Наадахаа боль!
Бион: Хэн бэ?
Нобита: Нобита-мэн ирлээ!
Шизүка: Нобита байна!
Нобита: Хүмүүсийн баяр жаргалыг хулгайлдаг өөдгүй амьтад! Ийм юмыг Нобита-мэн би уучлахгүй! Нобита-мэн алхан цохилт!
Бионууд: Бион!
Сүнэо: Юу болов оо?
Шизүка: Баярлалаа, Нобита-мэн! Нобита-мэн!
Нобита: Супер гега Нобита-мэн делюкс!
Хүмүүс: Нобита!
Шизүка: Нобита-мэн! Нобита-мэн!
Шизүка: Нобита!
Нобита: Хүлээгээрэй, Шизүка! Та нар эхэлсэн шүү! Цацаад!
Дораэмон: Нобита! Өнөөдөр ээж чинь овоо чанга загналаа, тийм ээ? Нуусан 0 оноотой шалгалтын дүнг ээж чинь дахиад олсон юм биш биз? Нобита? Зүүдний машин! Баларлаа, ашиглаагүй биз дээ? Нобита! Нобита! Нобита! Яана вэ?
Жайан: За тэгвэл, энэ гурвуулханаа л идчихье, тийм үү?
Сүнэо: Санал нэг байна!
Шизүка: Хоёр байгаа шүү дээ!
Жайан: Хөөе, Нобита! Чамтай тоглох гэж ирлээ!
Сүнэо: Тийм ээ, ирлээ шүү!
Жайан: Юу хийж байгаа нь энэ вэ?
Сүнэо: Өдөр унтаж байна уу?
Шизүка: Юу болчихов, Дораэмон?
Дораэмон: Нобита чинь сэрэхгүй байна…
Сүнэо, Жайан, Шизүка: Юу?
Шизүка: Яаж байгаа хэрэг вэ? Зүүднийхээ дотор орчихсон гэж үү? Тийм байх, төрсөн өдрөө мартсанд уурлаад л тэгсэн байх.
Сүнэо: Жайан түрээд унагааснаас болсон байхгүй юу!
Жайан: Яах ч аргагүй байсан шүү дээ!
Шизүка: Дораэмон, яах вэ одоо?
Дораэмон: Нобитагийн зүүд рүү орж, тэндээс түүнийг сэрээх хэрэгтэй...
Жайан: Зүүдний дотор орох гэж үү?
Сүнэо: Тэгээд яаж?
Дораэмон: Бүгд жаахан холдоцгоо... Одоо энд Нобитагийн зүүд гарч ирнэ.
Жайан: Ёстой сонирхолтой юм байна шүү! Би ч бас Нобитагийн зүүд рүү ормоор байна!
Сүнэо: Би бас!
Дораэмон: Үгүй, үгүй! Зүүдний ертөнц маш аюултай газар шүү!
Жайан: Аюултай гэж үү? Зүүд үү?
Дораэмон: Би тоглоогүй шүү! Хэрвээ та нар Нобитагийн зүүдэнд гацчихвал, бодит ертөнцөд хэзээ ч буцаж ирж чадахгүй болно. Гэхдээ тэгсэн ч би ормоор байна...
Шизүка: Би заавал Нобитадаа тусалж гаргаж ирнэ ээ.
Жайан: Аа! Зүүд рүү орж гаргаж ирнэ гэдэг Нобита шиг нэгэнд бол их л том хэрэг дээ! Тэгвэл би орж очоод нэг сайн хашраана даа! Тийм ээ, Сүнэо!
Сүнэо: Орохоос өөр аргагүй боллоо!
Дораэмон: За! Ойлголоо! Аюул мэдрэгдвэл энэ товчийг дар— тэгвэл зүүднээс гарч чадна шүү.
Сүнэо: Юу вэ? Тийм юм байгаа бол хурдлах хэрэгтэй.
Дораэмон: За, бүгдээрээ орж Нобитаг гаргаж ирэхээр явцгаая!
Шизүка: Мхн!
Жайан: Хурдан ир!
Сүнэо: За!
Жайан: Нобитагийн зүүдэн доторх энэ юм уу?
Сүнэо: Тэгэхээр… Байнга очдог газар биш үү?
Жайан: Зүүдгүй зүүд юм биш үү дээ?
Сүнэо: Харин тийм ээ.
Шизүка: Хараач!
Жайан: Жинхэнээсээ зүүд байна!
Дораэмон: Нобита хаана байна аа?
Сүнэо: Нобитагийн гэр рүү эхлээд очиж үзье.
Шизүка: Тэгье.
Сүнэо: Жайан! Жайан! Би галзуурч байх шиг байна дөө!
Шизүка: Нобита!
Жайан: Нобита, байгаа бол гараад ир ээ! Байгаа газраасаа гараад ир!
Дораэмон: Нобитагийнх ийм хол байдаг билүү?
Шизүка: Юун тухай яриад байна аа? За, одоо Тэнжикү рүү цааш явцгаая!
Дораэмон: Тэнжикү рүү явахгүй шүү дээ! За, Онигашима руу явцгаая!
Сүнэо, Жайан, Шизүка, Дораэмон: Момотаро!
Дораэмон: Буруу байна.
Шизүка: Яах вэ?
Жайан: Яасан ч гайхалтай зүүдний ертөнц вэ дээ!
Сүнэо: Боллоо, боллоо!
Дораэмон: Бүгдээрээ тайвшир! Зүгээр ээ, сэтгэлээ бариарай! За тэгвэл, эхэлье дээ! Бэлэн үү? Тэгье!
Сүнэо, Жайан, Шизүка, Дораэмон: Амьдрал бол инээдэм шүү дээ!
Сүнэо: Өө уучлаарай! Өршөө! Миний гэр ч гэсэн жижигхэн дээ! Уучлаарай! Би юу? Би дахиж Нобитагийн тоглоомыг... атаархахгүй, баяртай байх болно. Юу гэнэ ээ, тэр Нобита гуай!
Жайан: За яах вэ, өршөөчих өө. Эцсийн эцэст энэ чинь зүүд шүү дээ. Уучлаарай, би дахиж тэгэхгүй ээ. Би зодолдоход муу, уйламтгай, бас дуу муухай дуулдаг. Намайг өршөөгөөрэй. Нобита чамайг даа, би очоод нэг сайн цохино доо!
Сүнэо: За, за, тайвшир, энэ чинь зүүд шүү дээ.
Шизүка: Тэнд байна, Нобитагийн гэр!
Сүнэо: Өөрийгөө ядуу гэдэг байсан, ямар байшин бол гэж бодтол энэ байна!
Дораэмон: Даруухан гэх үү, эсвэл төсөөлөл муутай гэх үү дээ. Хүлээгээрэй! Эндээс цааш юу байгааг бид мэдэхгүй шүү! Бүгдээрээ, бэлэн үү?
Сүнэо: Энд л Нобита байгаа гэж үү?
Жайан: За, онгойлгоорой!
Дораэмон: Энэ Нобита жинхэнээсээ юу хийгээд байдаг байна аа?
Сүнэо, Жайан: Харин тийм ээ.
Шизүка: За, би одоо нээгээд үзье. Энэ удаад харахад зүгээр байна. Та нар яав аа?
Сүнэо, Жайан, Дораэмон: Юу ч байхгүй байна аа!
Дораэмон: Нобита!
Жайан: Энэ л Нобита юм байна.
Дораэмон: Нобита! Нобита!
Жайан: Нобита!
Дораэмон: Жайан!
Сүнэо: Дораэмон!
Жайан: Энд чинь юу болоод байна аа?
Дораэмон: Тэгвэл... туулай? Нобита хаана байна?
Сүнэо: Энд байна!
Жайан: Тэр новш чинь! Хаана байна? Хаана нуугдсан бэ? Нобита чамайг дээ! Бариад авлаа!
Дораэмон: Зогс!
Жайан: Хаачих нь вэ?
Шизүка: Нобита!
Сүнэо: Одоо боллоо! Байна! Оллоо! Нобита гэж яачихсан нөхөр вэ дээ! Ээж ээ!
Дораэмон: Бүгдээрээ зүгээр үү?
Жайан: Ямар муухай зүүд вэ энэ чинь!
Шизүка: Аа! Тэр туулай!
Сүнэо, Жайан: Юу гэнэ ээ? Нобита, чи муу! Зогс, Нобита!
Дораэмон: Энэ газар ч ёстой...
Жайан: тэг онооны оршуулгын газар юм даа.
Сүнэо: Аль хүртэл үргэлжлэх юм бэ?
Дораэмон: Мэдэхгүй байна.
Жайан: Яах ёстой вэ, яаж эндээс гарч чадах юм бэ?
Дораэмон: Мэдэхгүй ээ...
Жайан: Одоо үнэхээр залхаж байна! Цаашаа явахгүй ээ!
Сүнэо: Жайан! Би ч гэсэн буцлаа!
Жайан: Дораэмон, битгий буруугаар ойлгоорой.
Дораэмон: Үгүй ээ, зүгээр дээ.
Шизүка: Тийм байна! Энд бол Нобитагийн тэг онооны гашуун дурсамжууд шүү дээ. Тэгвэл бүгдийг нь 100 оноо болгочихвол яасан юм бэ?
Жайан: Өө, зүүдэнд нь бүгдэд нь 100 оноо авахуулна гэж үү?
Дораэмон: Хөөх, болох юм байна шүү дээ! Зураг зурдаг буу! Алив!
Сүнэо: Буцаад ирлээ!
Шизүка: Амжилттай боллоо шүү дээ!
Жайан: Ёстой энгийн арга байжээ! Нобита чинь 100 оноо авна гэдэг чинь байж боломгүй зүйл шүү дээ!
Сүнэо: Нобита юм хойно доо! Хөөе, энэ юу вэ? Яачихав аа?
Шизүка: Хүйтэн байна.
Дораэмон: Болохоо байлаа.
Жайан: Нобита өөрөө 100 оноо авах боломжгүй нь үнэн шүү дээ.
Дораэмон: Тэгэхээр бүгд буцаад явцгаа.
Шизүка: Харин Дораэмон чи?
Дораэмон: Би өөрөө арга олно оо. Яагаад гэвэл энэ бүгд миний буруу шүү дээ.
Жайан: Битгий тэнэгтээд бай! Тэгээд энэ чинь миний буруу биш гэж үү?
Шизүка: Тийм ээ, бүгдийнх нь буруу!
Дораэмон: Тийм ээ, бүгдийнх нь буруу шүү!
Жайан: Ийм юм байгаагаас л энэ бүх зүйл болж байгаа юм! За, ингэснээр одоо буцааж чадахгүй боллоо! Ямартай ч Нобитаг олж, түүнийг энэ зүүднээс сэрээх ёстой!
Шизүка: Тийм шүү!
Дораэмон: За, бүгдээрээ явъя! Дэмий, онгойхгүй байх.
Жайан: Хол зогс! Хөөе, Нобита!
Сүнэо: Нобита!
Шизүка: Нобита!
Дораэмон: Нобита! Нобита!
Жайан: Нобита, наанаасаа гараад ир ээ!
Сүнэо: Тоглоом, комиксоо хүссэн хэмжээгээр чинь зээлдүүлнэ ээ.
Шизүка: Өнөөдөр ямар өдөр болохыг мартсан юм биш шүү. Зүгээр л чамайг гайхшруулах гэсэн юм.
Дораэмон: Нобита, зүүд чинь ердөө зүүд шүү дээ!
Жайан: Нобита, чи гараад ир! Гарч ирэхгүй бол би чамайг зодно шүү!
Сүнэо: Хүссэн бүгдийг чинь чамд өгье!
Шизүка: Нобита!
Дораэмон: Нобита!
Шизүка: Төрсөн өдөр чинь шүү дээ...
Дораэмон: Нобита!
Шизүка, Сүнэо, Жайан, Дорамэон: Төрсөн өдрийн мэнд хүргэе!
Нобита: Найзууд аа! Хөөх, зөндөө унтлаа. Та нар яагаа вэ?
Жайан: Та нар яагаа вэ гэнэ үү?
Сүнэо: За, зүгээр дээ.
Шизүка: Санахгүй байсан ч болно оо.
Дораэмон: Харин тийм.
Нобитагийн ээж: Нобита? Шизүка, найзуудынх нь авчирч өгсөн бялуу!
Шизүка: Өнөөдөр ямар өдөр гэдгийг мартсан хэрэг биш юм аа. Гэнэтийн бэлэг барих гээд...
Нобита: Тэгвэл...
Дораэмон: Нобита, төрсөн өдрийн мэнд хүргэе!
Нобитагийн ээж: Төрсөн өдрийн мэнд хүргэе!
Нобита: Бүгдэд нь баярлалаа! Зүүд шиг л санагдаж байна...
Сүнэо, Жайан, Шизүка, Дораэмон: Одоо зүүд гэхээ больж үз ээ!
143-р анги
|
Нобита |
Хүү |
|
Дораэмон |
Хүү |
|
Нобитагийн ээж |
Эмэгтэй |
|
Бэсоко |
Охин |
|
Бэсокогийн ээж |
Эмэгтэй |
|
Лусын дагина |
Эмэгтэй |
|
Лусын дагинын ээж |
Эмэгтэй |
|
Ханхүү |
Эрэгтэй |
|
Хөрш улсын гүнж |
Эмэгтэй |
|
Шулам |
Эмэгтэй |
|
Цэргүүд, ард иргэд |
Эрэгтэй, эмэгтэй |
Нобитагийн ээж: Өө, тавтай морил!
Бэсокогийн ээж: Удаан уулзсангүй дээ!
Нобитагийн ээж: Бэсоко, чамайг хараагүй удсан, бүр том болчихож!
Нобита: Бэсоко ирлээ!
Дораэмон: Яах гэж ирсэн юм бол?
Нобита: Тэр хүүхэд чинь уйламтгай болохоор би ёстой дургүй юм сан! Би явж тоглож байгаад ирье, үлдсэнийг нь чамд даатгая!
Дораэмон: Нобита! Тэр чинь болохгүй байна аа...Жаахан хүүхдийг чинь хайрлаж байх ёстой шүү дээ!
Нобитагийн ээж: Гуравдугаар хороололд нээгдсэн шинэ супермаркет орж үзэв үү?
Бэсокогийн ээж: Орсон. Тэнд үнэхээр хямдхан байсан.
Дораэмон: Сайн байна уу?
Бэсоко: Нобита ах хаана байна?
Дораэмон: Аа, нөгөө...Бага зэрэг завгүй байгаа. Тэгэхээр, Бэсоко юугаар тоглож наадах вэ? Олон юм байгаа шүү. Энд тоглоомууд байна. Юу үзмээр байна, юу авмаар байна?
Бэсоко: Энийг! Уншаад өг.
Дораэмон: За, за. Лусын дагина уу? За одоо би уншаад өгье. Сэрүүн усны гүн дэх дагинын үлгэр эхэлж байна аа. Нэгэн үзэсгэлэнт лусын дагина нэг өдөр ханхүүд дурлачихжээ. Гэтэл нэгэн аймшигт шуурга дэгдэж, ханхүү далайд шидэгдэн живжээ. Лусын дагина тэр ханхүүг аварч гэнэ. Хүн болохыг хүссэн гүнж хоолойгоо золиослон оронд нь хоёр хөлтэй болжээ. Ингээд хүн болсон тэр лусын дагина ханхүүтэй аз жаргалтай амьдарч байлаа. Гэтэл нэг өдөр ханхүү......өөр хүнтэй гэрлэхээр болжээ. Хэрвээ ханхүүтэй гэрлэж чадахгүй бол дагина далайн хөөс болон алга болно. Хэрвээ лусын дагина ханхүүгийн амийг авч чадвал өөрөө аврагдах байлаа. Гэвч тэр тэгж чадсангүй.
Ингээд лусын дагина далайн хөөс болон алга болжээ. Дууслаа. Ямар гунигтай үлгэр вэ, тийм үү? Энэ чинь зүгээр нэг үлгэр л дээ.
Бэсоко: Гэхдээ үлгэрийн ертөнцөд бол энэ бүгд үнэн байдаг биз дээ?
Дораэмон: Тэгж хэлж болох л юм даа...
Нобитагийн ээж: Яасан бэ?
Бэсоко: Ээж ээ!
Бэсокогийн ээж: Ээ, юу болчихов доо?
Бэсоко: Дораэмон! Дораэмон!
Нобитагийн ээж: Ингэж болохгүй шүү дээ! Жаахан хүүхдийг уйлуулчихлаа шүү дээ!
Дораэмон: Үгүй ээ, тийм биш ээ, ээж ээ! Энэ... энэ зурагт ном чинь...
Нобитагийн ээж: Дораэмон!
Дораэмон: Тийм биш гэж хэлж байна шүү дээ!
Нобитагийн ээж: За за, Бэсоко минь, одоо хамтдаа бялуу идье, тэгэх үү?
Дораэмон: Ээж ээ! Миний буруу биш шүү дээ! Үлгэрийн гунигтай төгсгөл л асуудал шүү дээ! За, тэгвэл...Өөрийн зурагт номыг бичье!
Ингэж бичье гэж бодлоо! Аз жаргалтай лусын дагина! Энэ бол зурагт номны ертөнц дотор байлаа. Тэртээ тэнд лусын дагинын ордон байна даа.
Лусын дагинын ээж: Хамгийн бага лусын дагина минь, өнөөдөр чи арван тав хүрлээ.
Далайн дээш гарч харж болно гэж зөвшөөрье.
Лусын дагина: Үнэн үү, ээж ээ?
Лусын дагинын ээж: Тийм ээ. Сайхан юм бэ! Ээж ээ!
Лусын дагинын эгч1: Баяр хүргэе, одоо чи тэнгэрийг харж болно доо.
Лусын дагинын эгч2: Орой болж байгаа болохоор сайхан сар харагдаж ч мэднэ шүү.
Лусын дагинын ээж: Хүмүүсээс болгоомжлоорой, за юу?
Лусын дагина: За, ээж ээ.
Лусын дагинын эгч нар: Анхааралтай байгаарай.
Дораэмон: За, явцгаая, түүнийг дагацгаая!
Лусын дагина: Сарны гэрэл ямар үзэсгэлэнтэй юм бэ!
Дораэмон: Тийм байна, одоо лусын дагина ханхүүтэй учрах гэж байгаа нь энэ дээ.
Лусын дагина: Тэр чинь юу вэ?
Дораэмон: Эндээс нисээд очъё.
Лусын дагина: Юун том зүйл вэ? Тэр хүн чинь... Ямар царайлаг хүн бэ...
Эрэгтэй1: Хөөе!
Ханхүү: За, одоо очлоо! Өнөө шөнө үнэхээр сайхан сар гарчээ.
Лусын дагина: Тэр хүн л ханхүү юм байна даа. Ямар гайхалтай юм бэ!
Ханхүү: Үүл гарч ирж байна. Ширүүн салхи дөхөж байна шүү.
Лусын дагина: Агуу том загас сарны гэрлийг халхалж байна.
Дораэмон: Тэгэхээр хувь тавиланг шийдэх шуурга айсуй. Одоо л лусын дагина ханхүүг аварч таарна даа.
Ханхүү: Бүгд тэсээрэй!
Дораэмон: Ширүүн цаг агаар байна! Лусын дагина хаана байна аа?
Лусын дагина: Ханхүү! Ханхүү минь, тэсээрэй!
Дораэмон: Яг одоо лусын дагина ханхүүг аварна!
Лусын дагина: Ханхүү, ханхүү минь, зүгээр үү?
Эрэгтэй2: Хөөе! Тэнд хэн байна?
Лусын дагина: Ханхүү минь, та аюулгүй байгаарай.
Эрэгтэй2: Тэр чинь юу вэ? Хурдан! Түүнийг яаралтай авар!
Эрэгтэйчүүд: Өргөөд! Өргөөд!
Лусын дагина: Ханхүү!
Эмэгтэй1: Энэ хүн хөрш улсын ханхүү байна.
Хөрш улсын гүнж: Юу гэнэ ээ? Ханхүү, ханхүү! Сэрээч дээ, ханхүү минь!
Лусын дагина: Боллоо.
Дораэмон: За яахав, энэ хэвээр нь үлдээе. Эндээс оролцвол үлгэр биш болчих хойно доо.
Лусын дагинын эгч1: Яасан бэ, урьдынх шигээ эрч хүчтэй байдал чинь хаачив?
Лусын дагинын эгч2: Сэргээд ав, бүгдээрээ эргийн ойролцоо зугаалъя!
Лусын дагина: Уучлаарай...Ханхүү минь...Түүнийг ахин нэг удаа хармаар байна!
Шулам: Хүн болохыг хүсэж байна гэж үү?
Лусын дагина: Тийм ээ, маш их хүсэж байна.
Шулам: За, болох биз. Загасны сүүлээ орхиж...хүний хөлтэй болно...
Би чамд тэр эмийг хийж өгье.
Лусын дагина: Баярлалаа.
Шулам: Гэхдээ анхаараад сонс! Та нар лусын амьтад...300 жил хүртэл амьдарч чаддаг. Харин хүн болчихвол... дээд тал нь ердөө 80 жил л амьдарна.
Лусын дагина: Хамаагүй ээ. Тэр хүнтэй хамт байх юм бол 80 жил ч байсан яахав.
Шулам: Гэхдээ хэрвээ чи хүнтэй гэрлэж чадахгүй бол...далайн хөөс болон алга болно шүү!
Лусын дагина: Тэгсэн ч надад хамаагүй. Надад тэр эмийг өгөөч!
Шулам: Тэгвэл, тийм их хүсэж байгаа юм бол дуу хоолойгоо надад өг, харин би эмийг өгье. Миний хоолой ийм хахир байна... Тиймээс би чиний гоё хоолой авахыг хүсэж байна.
Лусын дагина: Ингэж болохгүй дээ…
Шулам: Яав, чи хүсэхгүй байна уу? Тэгвэл би чамд эм өгөхгүй!
Дораэмон: Шударга биш байна! Хөлөө яагаад үнэгүй өгчихөж болдоггүй юм бэ?
Зүрх сэтгэлгүй, шуналтай хог!
Шулам: Юу вэ, гэнэт хаанаас гараад ирэв дээ? Гэхдээ үнэгүй авна гэсэн үг биш шүү!
Дораэмон: За, тэгвэл ингэнэ ээ! Бартерын машин! Лусын дагина аа, тэгвэл юутай сольж болох вэ?
Лусын дагина: Харин ээ…Энэ цаасан чимэглэл байвал яасан юм бэ?
Шулам: Битгий тийм инээдтэй юм яриад бай! Тийм хий хоосон юмтай солих уу гэж? Ёстой их хохирол шүү! Энэ эмийг хийх гэж ямар их зардал гарсныг мэдэж байна уу! Гэхдээ за яах вэ, аргагүй дээ.
Дораэмон: Энэ бартерын төхөөрөмжийг ашиглавал, нөгөө хүн бүцү-бүцү гээд л солилцоо хийдэг юм.
Лусын дагина: Баярлалаа, далайн шулам эгч ээ.
Шулам: Ямар гээчийн галзуу өдөр байв аа!
Лусын дагина: Маш их баярлалаа, цэнхэр наймаалж минь!
Дораэмон: Цэнхэр наймаалж аа? Намайг тэгж хэлсэн нь анхны тохиолдол байна шүү. Би чинь муур хэлбэрийн робот юм л даа.
Лусын дагина: Муур аа? Робот гэж үү?
Дораэмон: Тайлбарлахад хэцүү юм аа. Намайг Дораэмон гэдэг. Санаа зовоосон зүйл байвал надтай зөвлөлдөөрэй!
Лусын дагина: Баярлалаа!
Дораэмон: Амттай байдаг болов уу? Хэрвээ би уувал яах бол? Миний хөл аймаар урт болчих байх даа!
Лусын дагина: Яасан бэ? Хөл байна! Хөлтэй болчихлоо!
Дораэмон: Амжилттай боллоо! Болчихлоо!
Лусын дагина: Ямар үзэсгэлэнтэй юм бэ!
Ханхүү: Тэнд хэн нэгэн байна уу?
Дораэмон: Тэр чинь ханхүүгийн дуу байна! Хөөе! Наашаа!
Ханхүү: Хөөх, хөх илбэнх байна!
Дораэмон: Юуны чинь илбэнх бэ! Чөтгөр гэж!
Ханхүү: Өөрийгөө хамгаал!
Дораэмон: Үгүй ээ, би биш шүү дээ! Тийм биш ээ, надад төвөг удаад яах билээ. Нөгөө эмэгтэй тэнд байгаа.
Ханхүү: Нөгөө эмэгтэй? Та хэн бэ? Юу болчихов оо?
Лусын дагина: Ханхүү минь...
Ханхүү: Ямар үзэсгэлэнтэй юм бэ...
Дораэмон: За ингээд болох шив...Дараагийнхыг нь харъя!
Лусын дагина: Ханхүү, энд байна шүү!
Ханхүү: Хүлээгээрэй, хүлээ!
Дораэмон: Баяр хүргэе, сайхан төгсгөлтэй юм даа! За ингээд л үнэхээр аз жаргалтай төгсгөл боллоо! Тэгэхээр...Өө, нэг минут...Тэгээд тэр лусын дагина уур болон замхарчээ! Юу гэнэ ээ? Огт өөрчлөгдсөнгүй шүү дээ!
Яагаад вэ? Дуу хоолой нь хэвээрээ байгаа шүү дээ! Ёстой нээрэн, бүтэлгүй юм бэ! Ханхүү хөрш улсынхаа гүнжтэй гэрлэсэн гэнэ үү?
Яагаад өөрөө ханхүүг аварсан гэдгээ хэлээгүй юм бэ? Дуу хоолойтой юм байж дуу хоолойгоо хүргэх хэрэгтэй шүү дээ!
Лусын дагина: Хаачих гэж байгаа юм бэ?
Дораэмон: Мэдээж хэрэг тэр ханхүүгийн улс руу очиж байна!
Лусын дагина: Айн?
Дораэмон: Чи луйварчин! Талархдаггүй хог! За? Чамайг аварсан хүн нь энэ лусын дагина! Далайн шуургатай шөнө чи хөлөг онгоцноосоо шидэгдсэн.
Тэр шөнө чамайг хэн аварсан гэж бож байна?
Ханхүү: Тэгэхээр тийм учиртай байжээ...
Дораэмон: Чи ч гэсэн өөрөө хэлээч! Хэлээдхээч!
Лусын дагина: Аан...нөгөө…
Дораэмон: Тэгээд ч зогсохгүй энэ хүн...Лусын дагина хэвээр үлдсэн бол 300 хүртэл наслах байсан. Хүн болж хувирахын тулд тэр тавилангаасаа хүртэл татгалзсан.
Ханхүү: Тийм юм уу?
Дораэмон: Чи өөрөө ханхүүд хэлээч! Хэлээдхээч, ханхүүг аварсан хүн бол би шүү гээд!
Лусын дагина: Ханхүү минь, таныг аварсан нь би...
Дораэмон: Юу гэнэ ээ, ингэж болохгүй!
Хөрш улсын гүнж: Эргэлзэх хэрэггүй, ханхүүг аварсан хүн би байсан шүү! Ханхүүг ордонд авчраад, дулаан хөнжилд оруулж... халуун шөлийг уулгаж, биеийг нь дулаацуулж аварсан хүн бол би!
Дораэмон: Тийм биш шүү дээ!
Хөрш улсын гүнж: Хүн байна уу? Энэ худалч илбэнхийг одоохон бариад аваад яв!
Дораэмон: Би илбэнх биш шүү дээ! Одоо бүр лусын дагинын хувь тавилан дээсэн дөрөөн дээр болчихоод байна.
Лусын дагина: Битгий! Одоо болно.
Дораэмон: Хүлээ л дээ, хаачих нь вэ? Лусын дагина аа! Өөрийнхөө төлөө яасан ч бууж өгч болохгүй! Ханхүүг аварсан хүн нь би шүү гээд хэлэх ёстой!
Яг зарим зүйлсийг чин сэтгэлээсээ чанга дуугаар хэлэхгүй бол хэзээ ч хүрдэггүй юм шүү дээ. За, ханхүүтэй дахин уулзахаар явцгаая!
Лусын дагина: Тийм шүү, зарим зүйлсийг зөвхөн дуу хоолойгоор л дамжуулдаг байх.
Дораэмон: Тэгэхээр ханхүүд хайртай юм чинь...
Лусын дагина: Ханхүүтэй гэрлэх ч бас сайн хэрэг байна.
Дораэмон: Тэ...тэ...тэр чинь бас юу вэ дээ? Далайн хөөс болохгүйн тулд дэмий юм хийхээ болих хэрэгтэй.
Нобитагийн ээж: Дораэмон!
Дораэмон: Дахиад загнуулах нь гарцаагүй болов оо...
Лусын дагина: Надад өөр сайн хүн бий.
Дораэмон: Юу гэнэ ээ?
Лусын дагина: Ханхүүгээс өөр надад таалагддаг хүн бий.
Дораэмон: Бараг энэ чинь дээр ч хэрэг юм уу? Үүнийг тэд бас аз жаргалтай төгсгөл гэж нэрлэдэг. Тийм ээ, энэ ч бас зүгээр. Ханхүүгээс өөр хүн байсан ч гэсэн лусын дагина хүн болж чадна. Товчхондоо эмгэнэлтэйгээр дуусахгүй л бол... Бэсоко уйлахгүй аз жаргалтай төгсгөл болох нь ээ!
Лусын дагина: Тэр хүн намайг үргэлж хэцүү байдалд орсон үед минь аварч тусалдаг.
Дораэмон: Тэгэхээр тийм хүн ч бас байсан юм байна, тийм үү?
Лусын дагина: Тэр хүн намайг үнэхээр сайн ойлгодог. Бүр юу хэлэх гээд байгааг минь ч ойлгодог юм.
Дораэмон: Хоо, гайхалтай хүн юм байна шүү! Ханхүүгээс хувь илүү дээр хүн байж таарлаа шүү.
Лусын дагина: Би ингээд хүний хөлтэй болсон нь тэр хүний ач. Даанч...
Дораэмон: Даанч?
Лусын дагина: Даанч тэр хүн цэнхэр наймаалж байдаг нь л харамсалтай.
Дораэмон: Цэнхэр наймаалж гэхээр... үгүй байлгүй дээ...
Лусын дагина: Дораэмон, надтай гэрлээч...Түрүүн та өөрөө хэлсэн шүү дээ. Хэлж байж л хүрдэг зүйл гэж бас байдаг гэсэн дээ. Би зориг гаргаад хэлсэн юм шүү.
Дораэмон: Гэхдээ... гэнэт гэрлэнэ гэдэг чинь арай л биш ээ...
Лусын дагина: Би чамд таалагддаггүй юм уу?
Дораэмон: Ийм сайхан гүнжтэй гэрлээд хичнээн сайхан байх бол доо...Дэмий хэрэг! Би бол муур шиг дүртэй робот. Чи хүнтэй гэрлэж чадахгүй бол далайн хөөс болон хувирна.
Лусын дагина: Зүгээр ээ. Далайн хөөс болоход дургүйцэх зүйл алга. Би чамд маш их хайртай.
Дораэмон: Баларсан юм боллоо! Бэсоко уйлах байх даа? Гуйж байна, ханхүүтэй гэрлэчих!
Лусын дагина: Чи намайг үзэн ядаж байна уу?
Дораэмон: Үгүй ээ, тийм биш.
Лусын дагина: Хэрэв чи намайг үзэн ядсан бол би амьдарч чадахгүй! Тавиадах!
Дораэмон: Болохгүй ээ, чи ханхүүтэй аз жаргалтай амьдрах ёстой!
Лусын дагина: Надад таалагддаг хүн нь Дораэмон чи байхад! Тэртээ тэргүй ханхүү хөрш улсынхаа гүнжтэй гэрлэж байгаа шүү дээ!
Дораэмон: Тэр хөрш улсын гүнжийг яаж нэг тийш нь болгох вэ? Болоогүй ээ, арай өмнө байгаа! Далайн эрэг дээр ханхүүг аварч байгаа хэсэгт очъё!
Энд байна!
Эрэгтэй2: Хэн нэгэн далайд хөвж байна!
Хөрш улсын гүнж: Ханхүү! Ханхүү минь! Ханхүү минь, сэрээч дээ!
Дораэмон: Камү Камү Муур!
Эрэгтэйчүүд: Юу ч байсан яахав! Туслах хэрэгтэй!
Ханхүү: Хөөх? Намайг хэн аварсан юм бол?
Эрэгтэйчүүд: Би аварсан шүү!
Ханхүү: Юу?
Дораэмон: За, ингээд боллоо! Одоо хэн ч хөрш улсын гүнж аварсан гэж бодохгүй!
Одоо дуу гардаггүй лусын дагиныг яаж нэг учрыг нь олчих юм сан!
Ханхүү: За, барилаа!
Дораэмон: Тэглээ, зогс! Эхэл!
Лусын дагина: Ханхүү минь? Тэр шуургатай шөнө таныг аварсан хүн нь би байсан юм.
Ханхүү: Өө, тэгсэн хэрэг үү? Тэгэхээр тэр үед намайг аварсан нь чи байсан байна шүү дээ.
Лусын дагина: Ханхүү...
Ханхүү: Надтай гэрлээч!
Лусын дагина: Тэгье!
Дораэмон: Өө хөөх, үнэхээр ядрааж байна даа... Аз жаргалтай төгсгөлд хүрч чадлаа! Бэсоко!
Бэсоко: Яасан?
Дораэмон: Би чамд ном уншиж өгье!
Бэсоко: Үгүй ээ!
Дораэмон: Энэ удаад хөгжилтэй болсон байгаа.
Бэсоко: Нээрээ юу?
Дораэмон: Тийм ээ, уншаад өгье.
Бэсоко: Би Дораэмон чамаас арай том залуутай байсан нь дээр байх.
Дораэмон: Өө, тийм ээ.
Нобита: Ёстой чадахгүй ээ.
Дораэмон: Бүх зүйл зүгээр дээ, Бэсоко маш их баярлана аа.
Нобита: За, яахав, өөр арга байх биш. За сайн сонсоорой, энэ чинь ердөө нэг үлгэр болохоор уйлж болохгүй шүү.
Бэсоко: Тэгэлгүй яах вэ, уйлахгүй.
Нобита: Яасан ч...
Бэсоко: ...уйлахгүй шүү.
Нобита: Тэгээд лусын дагина далайн шуламтай уулзаад үнэгүйгээр хөлтэй болжээ... Өө тийм билүү, тэгсэн билүү дээ? Тэгээд лусын дагина ханхүүтэй гэрлэн аз жаргалтайгаар амьдарчээ. Тэгээд тэд үүрд жаргалтай амьдарч гэнэ. Энэ чинь юу болоод байна аа?
Энэ үлгэр чинь угаасаа ингэж аз жаргалтайгаар төгсдөг билүү?
За яахав, гунигтай төгсгөлөөс дээр дээ. Яав аа? Аз жаргалтай төгсдөг үлгэр байхад уйлах хэрэг юу байна?
Бэсоко: Өрөвдөлтэй лусын дагина байхад нь хичнээн дуртай байлаа.
Нобитагийн ээж: Яагаад дахиад уйлуулчихав аа?
Нобита: Уйлахгүй гэсэн шүү дээ!
Бэсоко: Уйлахгүй байж магадгүй л гэсэн дээ!
Нобитагийн ээж: Нобита!
Нобита: Уйлмаар болж байгаа хүн нь би л байна даа!
Дораэмон: Нобита маань ч аз жаргалтай төгсгөл үзэхгүй бололтой дог оо!
Кента: За!
Back to episodes Go home