126-р анги

Нобита	Хүү
Шизүка	Охин
Дораэмон	Хүү
Дорами	Охин
Жайан	Хүү
Нобитагийн багш	Эрэгтэй

 

Дорами:         Ээ, хаашаа явчихав даа, ах минь ээ! Юу хийгээд хоцроод байна аа? Өө за, хүрээд ирэв үү?

Дораэмон:    Уучлаарай, жаахан хоцорчихлоо.

Дорами:         Эхлээд нэг амьсгаа аваадахвал яаж байна?

Дораэмон:    Баярлалаа. Аан, нээрээ... Дорами чамд, Дорамид өгөх, өө, энд ч алга, тэнд ч алга. Уг нь чамд өгөх гээд амттай амтат гуатай талх авчирсан юмсан.

Дорами:         Яана аа, халаасаа сайхан зохион байгуулалттай байлгах хэрэгтэй юм сан. Үнэхээр оройтож байна даа.

Дораэмон:    Уучлаарай! Одоо явлаа.

Дорами:         Арай хатаагүй байгаа даа.

Дораэмон:    Тэгвэл чамд найдлаа шүү.

Дорами:         Алив ээ, би ч гэсэн яарч байхад даа!

Дораэмон:    Дорамигийн хамгийн муухай өдөр.

Нобита:          Хөөх? Хоцорчихож! Яагаад намайг сэрээсэнгүй вэ, Дораэмон!

Дорами:         Уучлаарай!

Нобита:          Дорами!

Дорами:         Хоцорсонд уучлаарай. Өнөөдөр ах 22-р зуунд жаахан хийх ажил байгаа болохоор би энд орлоно.

Нобита:          Дорами байхад санаа зовох зүйлгүй боллоо. За, гэхдээ би аль хэдийнээ хоцрох нь ээ. Ямар нэг юм хийгээрэй!

Дорами:         Надад даатга! Очих газар, цагийг тохируулахад яг тэр үед хүргэдэг. Автоматаар хөлийг чинь хөдөлгөдөг “Хурдан алхагч”!

Нобита:          Баярлалаа! Гэхдээ энэ данхыг яаж хэрэглэх юм бэ?

Дорами:         Юу гэнэ ээ, данх аа? Буруу юм аваад ирчихэж! “Хаашаа ч хамаагүй очдог хаалга!” байна шүү дээ!

Нобита:          Наадах чинь үсний сэнс байна, гэхдээ...

Дорами:         Аа, яана аа, аль нь билээ, энэ үү, эсвэл энэ үү, тэр үү? Хаашаа ч хамаагүй очдог хаалга байхгүй байна шүү дээ!

Нобита:          Хурдлаач дээ, Дорами!

Нобитагийн багш:       Тэгэхээр ингэж болдог байх нь ээ... ээ... тийм байна!

Нобита:          Уучлаарай, би хоцорчихлоо!

Нобитагийн багш:       Нобита юу? Тэнд очоод зогс!

Дорами:         Уучлаарай, Нобита. Тусалж чадсангүй.

Нобта:            Зүгээр дээ, гэхдээ Дорами хүртэл тэгж сандарч будилдаг байх нь ээ.

Дорами:         Тийм юм анх удаа харж байна шүү. Гарах ёстой багажаа олж чадахгүй байна гэдэг чинь…

Нобита:          Хараахан биш үү, тэр чинь юу билээ дээ? Аан тийм, трамфыг санаж байна уу?

Дорами:         Трамф аа? “Сламп” гэж хэлэх гээд байна уу?

Нобита:          Тийм ээ, яг тэр шүү, “сламп”!

Дорами:         Үгүй дээ, зүгээр л түр санамсаргүй л тохиолдсон юм. Санаа битгий зовоорой, дахиж хэнд ч төвөг болохгүй ээ.

Нобита:          Би ирлээ! Явчихаад…

Дорами:         Байз! Эхлээд даалгавраа хий гэдэг биз дээ!

Нобита:          Явж ирчихээд хийнэ ээ! Одоо даалгавар хиймээгүй байна аа.

Дорами:         За яах вэ, өөр арга алга даа. За, үүнийг хэрэглэвэл яг л урам зориг орно доо! “Урам зориг нэмэгч”!

Нобита:          Хөөх, тэр чинь “Мэдээлэл тогтоодог талх” биш үү?

Дорами:         Аа? Өө, энэ чинь...! Хачин юм аа. Өө, аль нь билээ, аль нь билээ?

Нобита:          За, яах вэ, зүгээр дээ. Ямар ч байсан нэг юм болно оо. Өө, ай! За тэгэхээр би тоглохоор явлаа!

Дорами:         Би бас явна! Ахынхаа Нобитаг дагаад наадахгүй бол болохгүй шүү!

Нобита:          Би ганцаараа зүгээр ээ!

Дорами:         Яах вэ дээ, зүгээр дээ, хамт явъя!

Хүүхдүүд:       Ирлээ! За! Би ч гэсэн багт орж тоглоё!

Жайан:           Хоцорлоо шүү! Торгуулийнх нь төлөө “хоум ран” цохиулъя!

Нобита:          Юу гэнэ ээ?! Тэр чинь...

Дорами:         Надад даатга! Алтан цохиур! Энэ цохиураар ямар ч бөмбөгийг цохисон “хоум ран” болно!

Нобита:          Баярлалаа, Дорами! Арай үгүй байлгүй! Энэ чинь “Топпуу цохиур” байна шүү дээ!

Жайан:           Нобита! Чи заавал алдана даа!

Дорами:         Надад даатгачих, Нобита! Одоо бөмбөгийг удаашруулна аа! Удаашруулдаг гэрэл! Өө яана аа, томруулдаг гэрэл байж! Зүгээр үү, Нобита?

Нобита:          Яаж байна аа?

Дорами:         Би ер нь яачихаад байгаа юм бол оо. Уучлаарай, Нобита!

Нобита:          Зүгээр дээ зүгээр. Огт бүтэхгүй үе гэж заримдаа байх хойно доо. Намайг хар л даа, заримдаа бүр яадаг билээ дээ.

Дорами:         Сламп гэж үү?

Нобита:          Аан, тийм байна! Шизүкагийнд очицгооё!

Шизүка:         Нобита аа... Хөөрхөн байгаа биз? Энэ миний Пико гэдэг шувуу шүү.

Нобита:          Хөөх, ямар хөөрхөн юм бэ!

Дорами:         Нээрэн ч гоё шувуу байна.

Шизүка:         Тэгвэл би жаахан цай хийгээд ирье.

Нобита:          Хөөх, үнэхээр хөөрхөн юм аа, гар дээр сууж өгөх болов уу? Дорами, ямар нэг юм хийгээрэй!

Дорами:         Барьж авдаг бээлий! Энэ үү, эсвэл тэр нь билүү? Олж чадахгүй байна аа!

Нобита:          Араас нь явъя! Тэнд байна!

Дорами:         Тэйк коптер! Чикүва юу даа?

Нобита:          Хөөх, Пико байна!

Дорами:         Бүр сэтгэл санаагаар уначихлаа.

Нобита:          Пико, Пико! Пико! Пико! Пико! Пико! Пико! Пико! Пико! Пико! Нобита!

Дорами:         Нобита! Нобита?!

Нобита:          Алив, Пико минь! Нааш ир, нааш ир!

Дорами:         Яана аа, ямар нэг багаж хэрэгтэй байна... За байз... ид шидийн гар! Нобита, чи зүгээр үү?

Нобита:          Арай ч дээ...

Дорами:         Уучлаарай, би хамт байсан атлаа ийм болгочихлоо. Нобита, одоо больё доо. Пико шувууг барих чинь боломжгүй юм байна.

Нобита:          Үгүй ээ, би өөрөө гараараа барих гэж оролдсон нь л буруу байсан. Юу ч болсон Пиког заавал барих ёстой! Тэгэхгүй бол Шизүка гуниглана шүү дээ.

Дорами:         Нобита... Ядарч байгаа байх даа! Би ч бас хичээх хэрэгтэй! Аа? Пико юу? Пико! За байз... “Нисгэдэг малгай”, “Ид шидийн гар”... Барьдаг метр! Дэмий ч юм болов уу? Багажгүй ч гэсэн болно оо, хүлээж байгаарай Пико! Пико! Пико! Пико! Пико минь! Пико?

Нобита:          Шизүка, уучлаарай, нөгөө Пико...

Шизүка:         Пиког хайх хэрэгтэй болчихсон уу?

Нобита:          Гэхдээ…

Шизүка:         Уучлаарай, тэр шувуу маань дандаа зугтаад байдаг юм. Чи гайхсан байх.

Нобита:          Гэхдээ буруутай нь би. Би л торны тагийг онгойлгосон болохоор...

Дорами:         Нобита! Пико энд байна!

Нобита:          Дорами!

Шизүка:         Пико! Харж байна уу! Дандаа ингэж зугтаад байдаг чинь! Баярлалаа! Пиког олж өгсөнд баярлалаа!

Нобита:          Үгүй ээ, би бол...

Дорами:         Нобита, баярлалаа!

Нобита:          Айн? Гэхдээ Пиког олсон нь Дорами чи шүү дээ... Юутай ч, өнөөдөр чинь ёстой хэцүү өдөр байлаа!

Дорами:         Уучлаарай, Нобита. Би огт тус болж чадсангүй.

Нобита:          Зүгээр ээ, зүгээр! Пиког олсон л бол боллоо шүү дээ!

Дораэмон:    Би хариад ирлээ!

Дорами:         Өө! Миний халаас!

Дораэмон:    Уучлаарай, уучлаарай. Өглөө андуураад солиод өмсчихсөн байна.

Дорами:         Тэгээд л миний халаас маш замбараагүй болоод би өнөөдөржин юу ч хайгаад олохгүй байжээ!

Нобита:          Пикогийн “сэргэлэн зан” чинь Дораэмоны халааснаас болсон байсан юм байна!

Дораэмон:    Юу гэж? Тийм байсан шүү дээ.

Дорами:         Ах тантай харьцахгүй дээ, би!

Дораэмон:    Ээ, Дорами! Уучлаарай! Уучлал болгож амттай амтат гуатай талх өгнө өө!

Дорами:         Хүсэхгүй байна өө!

 

2-р хэсэг

Нобита	Хүү
Дораэмон	Хүү
Дорами	Охин
Жайан	Хүү
Сүнэо	Хүү
Эмээ
Олны дүр	Эрэгтэй, эмэгтэй хүмүүс, эмээ, охид, хүү нар

 

Дораэмон:    Дэлхийн шилдэг амтат гуатай талх!

Нобита:          Ийм эрт яах гээ вэ?

Дораэмон:    Өнөөдөр бол...

Нобита:          Нээрэн тийм, өнөөдөр чинь Дорамигийн төрсөн өдөр шүү дээ! Бэлгээ яасан?

Дораэмон:    Би Дорамигийн дуртай амтат гуатай талхыг өгнө. Тэгээд нөгөө амтат гуатай цай! Ямар байна?

Нобита:          Нөгөө алдартай амтат гуатай талх уу?

Дораэмон:    Тийм ээ, яг тэр! Жинхэнэ амтат гуагаар хийсэн үнэртэй, амтлаг гадаргуутай гурилаар хийсэн! Доторх нь зөөлөн! Нэг удаа амсахад л дахин идмээр санагддаг шүү! Амтат гуатай талхаар бэлэг барья!

Дорами:         Ах та мундаг юм аа!

Нобита:          Гэхдээ... Тэр чинь дорхноо дуусчихдаг авах хэцүү байдаг шүү дээ.

Дораэмон:    Гэхдээ энэ удаад... Өнөөдөртөө 400 ширхэгийг худалдаанд гаргаж байгаа юм!

Нобита:          Тэгвэл авч чадна!

Дораэмон:    Хичээх хэрэгтэй!

Нобита:          Би ч бас идмээр байна!

Дораэмон:    Тэрнээс өмнө надад туслаач. Аа, за за... хөөе, боллоо!

Нобита:          Болчихлоо! Ямар сайхан чимэглэл болоо вэ! Хичээж хийсний маань үр дүн гарлаа!

Дораэмон:    Аа, одоо амтат гуатай талх зарах цаг боллоо! Нобита, энэ бэлгийн тухай Дорамид битгий хэлээрэй!

Нобита:          Мэдээж!

Дораэмон:    Ямар урт дараалал байна аа? Авч чаддаг байгаа?

Худалдагч эмэгтэй:    Дөнгөж сая эхний 100 талхаа хийлээ. Одоо худалдаж эхэлнэ!

Эрэгтэй1:       Тавыг өгөөч!

Худалдагч эмэгтэй:    За! Маш их баярлалаа! За, дараагийн хүн!

Эмэгтэй1:      Арван тавыг өгөөч!

Эмэгтэй2:      Хорийг өгөхгүй юу? Арайхийж нэг юм авлаа шүү.

Эрэгтэй2:       Би арван тавыг авъя!

Охин1:            Асахи ч бас авъя!

Хүү1:               Би зургааг авъя!

Хүү2:               Арван зургааг өгнө үү!

Эмэгтэй3:      Үлдсэн бүгдийг нь өгөөч!

Худалдагч эмэгтэй:    Эхний ээлжийнх дууслаа!

Дораэмон:    Түр хүлээж болох уу?

Талхчин эрэгтэй: Хүлээж болохгүй ээ, зарын хуудас дээр ч бичсэн байсан шүү дээ. "Нэг удаад 100 ширхэгийг л гаргана” гэсэн. Дараагийн гурван ээлжинд дахин ирж аваарай.

Дораэмон:    Дараагийн гурван ээлж үү… Тэгвэл дараагийнхад заавал ирнэ ээ!

Дорами:         Өглөөний мэнд, Нобита!

Нобита:          Тавтай морил, Дорами! Төрсөн өдрийн мэнд хүргэе!

Дорами:         Баярлалаа! Хөөх, гоё юм аа!

Нобита:          Дораэмон санаачлаад өглөө хамт чимэглэсэн юм аа. Ямар сайхан байна аа!

Дорами:         Ах хаана байгаа юм бэ?

Нобита:          Бэлгийг чинь авахаар явсан.

Дорами:         Хөөх, юу юм бол оо, хөгжилтэй юм бэ!

Дораэмон:    16, 17, 18 — энэ удаа авч чадах байх аа!

Охин2:            Байж бай! Бариад ав!

Дораэмон:    Зүгээр дээ.

Охин2:            Баярлалаа, чи үнэхээр сайхан сэтгэлтэй юм аа.

Дораэмон:    За. Мэдээжийн хэрэг. За тэгвэл...

Худалдагч эмэгтэй:    Одоо хоёр дахь удаагийн худалдааг эхэлье!

Эмэгтэй4:      20 ширхэг өгнө үү!

Худалдагч эмэгтэй:    За, аваарай! Дараагийн хүн!

Эмэгтэй5:      25 ширхэгийг өгнө үү!

Эрэгтэй3:       16 ширхэг!

Дораэмон:    Ингээд дахиад авч чадсангүй дээ... Багажаар... Өө... Үгүй ээ... үгүй ээ... Болохгүй ээ! Бэлэг гэдэг чинь сэтгэл шингээж, өөрийн гараар олж авах зүйл шүү дээ!

Худалдагч эмэгтэй:    Хоёр дахь удаагийн худалдаа дууслаа!

Дораэмон:    Дахиад дуусчихлаа.

Талхчин эрэгтэй: Үйлчлүүлэгчид ээ, дахиад хоёр удаагийн худалдаа байгаа шүү.

Дорами:         Ах яагаад ингэтлээ удаад байгаа юм бол? Юу болсон юм бол оо?

Нобита:          Тэр удахгүй ирнэ дээ. Гэхдээ арай л удаад байна уу даа?

Дорами:         Би жаахан очоод харчихаад ирье. Тэр хаашаа явсан юм бол?

Нобита:          Үгүй, үгүй, үгүй! Гол дүр нь эндээ байж бай. Би өөрөө очоод харчихаад ирье! За тэгээд...

Жайан:           Гараад ир! Нобита!

Сүнэо:             Хүлээ, хүлээж бай!

Жайан:           Хамгийн чухал мөчид ирэхгүй гэнэ ээ?!

Эмэгтэй6:      Өө, линзээ унагаачихлаа шүү дээ! Хаана байна? Хаачив? Хаана байна?

Дораэмон:    Аа, жаахан тэр тийшээ, тийм, тэнд байна! Энд байна шүү дээ!

Эмэгтэй6:      Баярлалаа, сайхан боллоо доо!

Дораэмон:    Өө, буруу дарааллаар орчихлоо!

Эмээ:              Нээлттэй байна аа, орж болно!

Дораэмон:    Маш их баярлалаа. Өнөөдөр дүү охины маань төрсөн өдөр юм аа. Хамгийн дуртай амтат гуатай талхыг нь заавал авч өгөх гэсэн юм.

Эмээ:              Манай ач охины бас төрсөн өдөр, тэр ч бас амтат гуатай талханд нугасгүй.

Дораэмон:    Аан, тийм үү?

Нобита:          Би тийшээ явна гэж хэлээгүй шүү дээ!

Жайан:           Би чамд 24 цагийн турш хичээл заана гэж бодож байна!

Нобита:          Үгүй ээ, хүсэхгүй байна! Авраарай! Үгүй ээ! Үгүй ээ! Үгүй ээ!

Дораэмон:    Нобита, одоо ингэж болохгүй ээ!

Нобита:          Ёстой үнэхээр мундаг байна шүү! Өршөөгөөрэй!

Жайан:           Зогсож бай, Нобита!

Нобита:          Уучлаарай гэж хэлсэн шүү дээ! Хүн байна уу? Авраарай! Уучлаарай! Туслаарай!

Дораэмон:    Үгүй, тэр чинь... Эмээ, та дараагийнх нь хүн болохоор миний дарааллыг хадгалж байгаач? Сэргээдэг гэрлийн цацраг! Эмчийн цүнх! Ээжийн саваа! Нобита! Май! Ингээд! Май!

Эрэгтэй4:       Ажил уу, ажил гэж үү?

Сүнэо:             Жайан, бид чинь юунаас болж уурлаад байсан билээ?

Жайан:           Тийм шүү, юунаас билээ дээ?

Дораэмон:    Хөөх! Бүгдийг нь зарчихаж! Аа, энэ ч жаахан төвөгтэй байна аа. Яагаад өнөөдөр амтат гуатай талх авч чадахгүй байна аа?

Талхчин эрэгтэй: Удахгүй дахид 100 гарна даа.

Эмээ:              Харамсалтай байна шүү.

Дораэмон:    Өө, эмээ та ч бас уу?

Эмээ:              Дараагийн удаад ач охиныхоо төлөө илүү хичээнэ ээ.

Худалдагч эмэгтэй:    Одоо сүүлийн амтат гуатай талхыг худалдаанд гаргаж байна. Хөөх, эмээ хааччихав?

Эрэгтэй5:       20 ширхэг өгнө үү.

Худалдагч эмэгтэй:    За, яг одоо өгье. Май, аваарай!

Хүү3:               Гурвыг авъя!

Дораэмон:    Баярлалаа!

Худалдагч эмэгтэй:    За, май!

Дораэмон:    Чадлаа!

Худалдагч эмэгтэй:    Ингээд дууслаа! Уучлаарай. Дараа дахин ирээрэй.

Эмээ:              Дуусчихсан уу? Би түрүүнээс хойш дугаарлаж байсан юм, гэхдээ гэнэт ажил гарчихлаа. Ганцхан ширхэг ч болтугай худалдах боломжгүй юу даа?

Талхчин эрэгтэй: Худалдаад өгмөөр л байна, гэхдээ... 400 ширхэгээр хязгаарлахаар тогтсон юм аа.

Эмээ:              Ачдаа заавал амтат гуатай талх идүүлмээр байсан юм сан.

Дораэмон:    Хэрвээ зүгээр бол, үүнийг ав даа. За, та ав даа!

Эмээ:              Гэхдээ чи дүүдээ бэлэглэх гэж байгаа шүү дээ!

Дораэмон:    Зүгээр ээ! Түрүүн надтай эелдэг байсан хариу болгож өгч байгаа юм! Ачдаа өгөөрэй! За, баяртай! Алив!

Нобит:            Өө ирж байна!

Дорами:         Ах аа, хаачаад ирэв ээ? Санаа зовж байлаа.

Дораэмон:    Уучлаарай! Ийм чухал өдөр чамайг хүлээлгэж орхисон доо!

Нобита:          Сонс доо, бэлгээ авч чадсан уу?

Дораэмон:    Үгүй ээ, бүтсэнгүй...

Дорами:         Зүгээр дээ, бэлэг хэрэггүй шүү дээ.

Дораэмон:    Юу гэнэ ээ, Дорами?

Талхчин эрэгтэй: Май, энэ амтат гуатай талх. Хэрвээ зүгээр бол идээрэй.

Дорами:         Өө, ах аа? Баярлалаа!

Талхчин эрэгтэй: Их сайн ахтай юм аа.

Нобита:          Ямар нэг юм болсон юм уу?

Дораэмон:    Үгүй дээ.

Нобита, Дораэмон:    Төрсөн өдрийн мэнд хүргэе!

Дорами:         Баярлалаа!

Нобита:          Идээрэй!

Дорами:         Тавтай хооллоорой! Идмээр байгаа юм уу?

Нобита, Дораэмон:    Баярлалаа!

Дорами:         Ингээд гурвуулаа идэцгээе!

Нобита, Дораэмон, Дорами:   Тавтай хооллоорой!

Нобита:          Хөөе, Дорами! Чи хэдэн настай болж байгаа билээ?

Дорами:         Хатагтай хүн насаа хэлдэггүй юм аа.

Дораэмон:    Тэгвэл жин чинь хэд билээ?

Дорами:         Өө, ах аа!

127-р анги

Нобита	Хүү
Дораэмон	Хүү
Нобитагийн ээж	Эмэгтэй
Жайан	Хүү
Сүнэо	Хүү
Нобитагийн багш	Эрэгтэй
Нисгэгч	Эрэгтэй
Худалдаачин	Эрэгтэй
Хүүхдүүд	Эрэгтэй1, Эрэгтэй2, Эмэгтэй1

 

Жайан:           Хөөх, гайхалтай!

Сүнэо:             Гайхалтай байгаа биз дээ! Үүнийг “Аварга робот” гэдэг. Миний үеэл хийж өгсөн.

Нобита:          Энэ хөдөлдөг юм уу? Энэ чинь юу вэ?

Сүнэо:             Нобита, зугатаж амжихгүй байх даа! Үүний цохилтын хүчийг туршиж үзэх гэсэн юм.

Нобита:          Тийм юм хэрэггүй!

Жайан:           За тэгвэл би барьж өгье!

Сүнэо:             За, довтлоорой, Аварга робот!

Нобита:          Тавиач дээ!

Жайан:           Тийм ч их нөлөөлөхгүй байна шиг ээ.

Нобита:          Нөлөөлж байна аа.

Сүнэо:             Сайхаан! Энэ хүчээр нь! Супер Аварга роботын цохилт!

Дораэмон:    Чи ч дээ...Утгагүй юм хийгээд, роботыг хүн зодуулах гэж юу байх вэ, арай дэндэж байна!

Нобита:          Тийм шүү.     Робот чинь хүний найз, хүнд тус болгохоор л хийдэг шүү дээ.

Дораэмон:    Тийм! Нобита ч бас хааяа нэг зөв юм хэлэх юм аа! Роботууд бид хүний талд байдаг!

Нобита:          Тийм, тийм! Тэгэхээр хүн хэцүүдээд байвал?

Дораэмон:    Мэдээж тусална шүү дээ!

Нобита:          Авраарай, Дораэмон! Би ч бас роботтой болмоор байна! Робот гаргаад өг!

Дораэмон:    За...за, түр хүлээ! Робот хэрэгтэй бол энд байна шүү дээ!

Нобита:          Үүнээс илүү гоё нь хэрэгтэй байна!

Дораэмон:    Үнэхээр л дээ...Титаник роботын хуванцар хувилбар!

Нобита:          Хөөх, ямар том юм бэ!

Дораэмон:    Зураг төслөө сайн хар, алдаа гаргахгүй шүү!

Нобита:          Ойлголоо, ойлголоо! Хийгээд дууссан, гэхдээ энэ чинь юу вэ?

Дораэмон:    Робот доо.

Нобита:          Энд чинь роботын ямар хэсэг байна гэж?! Би чинь гоё робот хүссэн шүү дээ...

Дораэмон:    Бүү яар! Энэ бол роботын ердөө нэг хэсэг, зүүн шагай нь шүү дээ!

Нобита:          Юу? Зүгээр л хөл нь ийм том гэж үү?

Дораэмон:    Тийм ээ! Энэ дээр нэмээд 15 хэсгийг угсрахаар нэг бүрэн робот болно!

Нобита:          Өө, бас 15 ширхэг үү...

Дораэмон:    Нийт урт нь 10 метр болох нь!

Нобита:          10 метр гэнэ ээ?

Дораэмон:    Тэгээд бүр дотор нь суугаад удирдаж болно гээч!

Нобита:          Хөөх! Гайхалтай юм аа! Гэхдээ тийм том робот чинь энэ өрөөнд багтахгүй биз дээ?

Дораэмон:    Тийм ээ, асуудал нь тэр л дээ.

Нобита:          Хэрвээ хашаанд хийвэл ээж уурлана, “саад болоод байна” гэнэ.

Дораэмон:    “Хувцас хатаахад нар тусахгүй байна” гээд бас загнах нь мэдээж.

Дораэмон, Нобита:    Хаашаа ч хамаагүй хүргэдэг хаалга!

Дораэмон:    Ийм уултай газарт хэн ч надад саад болохгүй, би хийж чадна аа.

Нобита:          Дораэмон, хурдан үлдсэн 155 хайрцгаа гаргаад ир ээ!

Дораэмон:    Бэлэн!

Нобита:          Юу вэ? Ийм их юм байна гэж үү?

Дораэмон:    Тийм шүү! Бүрэн хийхэд хоёр, гурван өдөр шаардагдана!

Нобита:          Ажлаа хуваагаад хурдан хийцгээе! Би баруун хөлийг нь хийнэ, харин чи зүүн хөлийг нь хий!

Дораэмон:    Ойлголоо! Сайхан болж байна даа! Алдаа гаргахгүй шүү!

Нобита:          Тэгэлгүй яах вэ!

Дораэмон:    Хэт их цавуу түрхвэл үе нь хөдөлж чадахгүй шүү.

Нобита:          Ойлголоо, ойлголоо!

Дораэмон:    Утсыг нь тасалж болохгүй, хөдөлгүүр нь яг энэ хэсэг дээр байгаа.

Нобита:          Мэдэж байна аа, битгий чанга дуугар л даа!

Дораэмон:    Хэт их цавуу түрхчихлээ! Нобита! Өнөөдөр ингээд больё доо.

Нобита:          Болохгүй ээ, жаахан л үлдлээ!

Дораэмон:    Гэхдээ аль хэдийн орой болчихлоо...Хүүхдүүд үү? Ийм уулын гүнд яагаад хүүхдүүд байна аа?

Нобита:          Цүнх үүрчихсэн байх шиг байна.

Дораэмон:    Энд ойрхон тосгон ч, сургууль ч харагдахгүй л байна даа. Бүр харанхуй болох нь, харьцгаая.

Нобита:          Ойлголоо, гэхдээ маргааш заавал дуусгая! Сургууль тармагц гэртээ гүйж ирнэ ээ!

Нобитагийн багш:       Нобита! Өнөөдөр өглөө мартсан дэвтрийн даалгавраа хийж дуусга!

Нобита:          Арайхийж дууслаа! Гэхдээ өнөөдрийн даалгавар бас байна шүү дээ...
Хурдан роботоо дуусгамаар байна.Гэхдээ дахиад хоцрох юм бол...
Тийм байна! Одоохондоо роботын тухай мартаж, даалгавраа дуусгах хэрэгтэй! Шийдлээ! Тэгж шийдлээ!

Сүнэо:             Ямар байна, Нобита? Миний үеэл хөлийн төхөөрөмж суулгаж өгсөн!

Жайан:           Туршилт амжилттай болсон шүү!

Сүнэо:             Дараа нь ямар шинэчлэл хийлгэвэл зүгээр бол?

Жайан:           Пуужингийн цохилт гэвэл яаж байна?

Сүнэо:             Сайхан санаа! Тэгвэл Нобита зугтсан ч дагаад барина шүү дээ!

Нобита:          Яаж ингэж чадаж байна аа! Роботоо хийцгээе!

Дораэмон:    Даалгавраа хийх ёстой биз дээ?

Нобита:          Роботод ямар хамаатай юм! Яаралтайгаар “Титаник Робот”-ыг дуусгах ёстой!

Дораэмон:    Чи ч үнэхээр яаруу хүн юм аа...Гэртээ орсон хойноо заавал даалгавраа хийж дуусгаарай!

Нобита:          Мэдээж, мэдээж...Би баруун гараа хийнэ, харин чи биений хэсгийг хий! Хурдлаарай!

Дораэмон:    Тэгж яараад байвал алдаа гаргана шүү!

Нобита:          Зүгээр дээ, санаа зоволтгүй! Юу? Айн? Туслаарай, Дораэмон! Доошоо бууж байна шүү! Одоо зогсоо! Цавуугаар наасан болохоор энэ хүртэл угсарлаа.

Дораэмон:    За!

Нобита, Дораэмон:    Болчихлоо!

Нобита:          Асааж үзье!

Дораэмон:    Аа?

Нобита:          Айн? Баруун гараа зүүн талд нь угсраад тавьчихаж!

Дораэмон:    Нобита, тэр хэсэг нь маш чухал шүү, надад...

Нобита:          Зүгээр дээ, зургаа хараад л холбож байгаа юм чинь! Дораэмон чи зүүн гараа хурдан хий! Хамгийн хурднаараа шүү!

Дораэмон:    За, за.

Нобита:          За, юу билээ? Улаан нэгийг цэнхэр нэгтэй холбож, шар хоёр ба хар гурвыг холбож, ногоон тав ба цагаан наймыг холбож, цэнхэр гурав ба шар наймыг холбож, улаан хоёр ба ногоон нэгийг хооронд нь холбож... ээ? Айн? Ээ? Буруу хийчихэж! Улаан нэгийг цэнхэр нэгтэй холбож, шар хоёр ба хар гурвыг холбож...

Дораэмон:    Нобита, дууссан уу?

Нобита:          Туслаарай... Дораэмон...

Дораэмон:    Өө, хүйтэн байна. Нобита, өнөөдөр ингээд больё доо.

Нобита:          Толгой л үлдсэн байна, жаахан л юм шүү дээ!

Дораэмон:    Даалгавар чинь бас байгаа шүү дээ.

Нобита:          Өө...Аан? Тэр хүүхдүүд дахиад иржээ.

Дораэмон:    Үнэхээр байна! Тэд хаанаас ирээд хаашаа явдаг юм бол?

Нобита:          Өө...

Дораэмон:    За, харья даа.

Нобита:          За...за, ойлголоо.

Дораэмон:    Өнөөдөр ерөөсөө хүйтэн байна шүү.

Нобитагийн багш:       Нобита!

Нобита:          Тийм ээ, үлдэж байгаад хийж дуусгана! Өнөөдөр ч бас үлдэж хийж байна... Одоо боллоо! Өнөөдөр чин сэтгэлээсээ даалгавраа хийе!
Ингэж Нобита өөртөө бат шийдлээ гаргав.

Сүнэо:             Нобита яагаад ирэхгүй байна аа?

Жайан:           Дахиад л үлдэж байгаа нь тодорхой.

Сүнэо:             Яг одоо л пуужингийн цохилтоо туршиж үзмээр байх юм!

Жайан:           Пуужингийн цохилт!

Сүнэо:             Аа, Дораэмон!

Нобита:          Хараарай! Дораэмон! Дораэмон! Айн? Өө, байхгүй байна! Тэгвэл ганцаараа хийнэ! Цас уу...Тийм болохоор өчигдөр хүйтэн байсан юм байна! Цастай ч, бороотой ч байсан би хийж дуусгана!

Сүнэо:             Хөөе, Дораэмон!

Дораэмон:    Юу болсон бэ?

Жайан:           Нобита чинь одоо болтол ирээгүй юү?

Дораэмон:    Магадгүй өнөөдөр ч бас үлдсэн байх аа даа...

Сүнэо:             Тэгвэл аргагүй нь дээ, Жайан!

Жайан:           Тэгэлгүй яах вэ! Нобита байхгүй бол өөр яах билээ!

Дораэмон:    Юу нь аргагүй гэж? Өө, муухай мэдрэмж төрөөд байх чинь...

Жайан:           Баярла!

Сүнэо:             Аварга роботын пуужингийн цохилтонд өртөх анхны хүн бол...

Жайан:           Дораэмон гэж шийдлээ!

Дораэмон:    Юу гэж? Тийм юм уу...Би чинь 22-р зууны робот шүү дээ! Тийм хуучин технологитой юманд ялагдана гэж байхгүй!

Сүнэо:             Юу гэнэ ээ! За, харуул! Аварга робот! Цохиод!

Дораэмон:    Туслаарай!

Нобита:          Эцэст нь...Эцэст нь дууслаа! Баяртай байна! Гоё доо! Бөөн баяр... ээй... За одоо...эцэст нь зайгаа хийнэ дээ...Тийм ээ...Зайгаар ажилладаг юм байна...Нүүрстөрөгчийн дөрвөн батарей!

Сүнэо, Жайан:     Онолоо!

Нобита:          Нээрээ ажиллах болов уу даа? Эхлээд үндсэн унтраалгыг асаана. Энэ байна! Хөдөлгүүр нь эргэж эхэлмэгц, хөлөөрөө хаазыг дарж, баруун рычагийг татна. Титаник робот хөөр!

Дораэмон:    Аварга том бөгөөд гараар хийсэн робот!

Сүнэо:             Аварга роботын пуужингийн цохилтын хүчийг үзүүлье!

Жайан:           Энэ удаа Нобита дээр туршиж үзье дээ!

Сүнэо:             Юу... юу вэ?

Дораэмон:    Нобита, чи угсраад дуусчихаж!

Сүнэо, Жайан:     Нобита?!

Нобита:          Шударга ёсны эвсэл — Титаник робот! Шийтгэлдээ бэлэн бай, та муу хоёр хорон санаат! Хорон аварга роботын эсрэг сүнсний хүчээр! Тусалж өгнө өө!

Сүнэо:             Аварга робот! Нобитагийн бүтээсэн роботод ялагдаж болохгүй шүү!
Супер цо.... Аварга робот оо!

Нобита:          Буцъя! Үү! Яасан сайхан юм бэ! Нисээд байгаарай! Хөөх, ямар том юм бэ! Сайн байна уу?

Нисгэгч:         Хөөе! Зөвшөөрөлгүй нислэгийн замд орж болохгүй шүү дээ!

Нобита:          Өршөөгөөрэй! За, сонирхолтой байлаа! Робот оо, түр хүлээж байгаарай! Амттан иднэ ээ! Амттан байна!

Нобитагийн ээж: Нобита! Амттангаа идчихээд, дэлгүүр яваад ирэхгүй юу?

Нобита:          Юу гэнэ ээ? Дэлгүүр үү? Гэхдээ…Ойлголоо, яваад ирье!

Нобитагийн ээж: Өнөөдөр яасан дуулгавартай байна даа.

Худалдаачин:       Тавтай морилно уу!

Нобита:          Уучлаарай! Нэг ширхэг лууван, нэг байцаа өгнө үү!

Худалдаачин:       За, за, аваарай!

Нобита:          За, дараагийнх нь махны дэлгүүр үү дээ?

Жолооч нар: Холдооч ээ!

Нобита:          Өршөөгөөрэй! За, болж байна. Худалдан авалт хийхэд санаанд оромгүй амархан юм байна шүү. Титаник робот минь, маргааш шударга ёсны төлөө дахиад тэмцье! Аа, Дораэмон уу?

Дораэмон:    Буцаад ирсэн үү? Түрүүн Титаник роботоор тусалсанд баярлалаа.

Нобита:          Яасан гэнэ ээ?

Дораэмон:    Юу вэ? Өөрөө яваад байна аа? Яадаг ч байсан зогсооё!

Нобита:          Зогс! Зогс, Титаник робот! Юу болсон юм бол оо?

Дораэмон:    Зүгээр үү? Удирдлагын хэсэг рүү нь орцгооё.

Нобита:          Ойлголоо.

Дораэмон:    Гол унтраалгыг нь дараадах даа! Яагаад зогсохгүй байна аа?

Нобита:          Болохгүй нь ээ, удирдаж чадахгүй байна! Ямар нэг юм хийгээч ээ!
Энэ янзаараа ойг мөргөх нь байна!

Дораэмон:    Нобита, хурдан нэг юм бодож олоод арга хэмжээ ав!

Нобита:          Тийм арга чарга юу байдаг билээ дээ?

Дораэмон:    Тэнгэр! Хөөр гээд хэлээрэй!

Нобита:          Нээрэн тийм. Титаник робот, хөөр! Робот оо, ойг устгаж болохгүй шүү!
Нисчихлээ!

Дораэмон:    Зайг нь дуусах хүртэл нисээд л байя.

Нобита:          Тэр хүртэл хэр удаан нисэх бол?

Дораэмон:    АА зай гэхээр чинь бараг 10 цаг болох юм байна.

Нобита:          Яана гэнэ ээ? Би заавал гэрийн даалгавраа хийх ёстой. Намайг буулгаач!

Дораэмон:    Чи чинь ер нь гэрийн даалгавраа хийдэггүй биз дээ.

Нобита:          Өнөөдөр бол хийх бодолтой байгаа шүү! Буулгаач гэж байна шүү дээ!

Дораэмон:    Тийм үгсийг Титаник роботдоо очоод хэл дээ! Айн? Юу вэ тэр? Тэнд нэг юм байна, хар даа!

Нобита:          Нөгөө хүүхдүүд байна шүү дээ! Яана аа!

Дораэмон:    Ойрхон газар бууцгаая!

Нобита:          Би хэлсэн шүү дээ, удирдлага нь хэцүү байгаа гэж!

Дораэмон:    Зайгаа барь!

Нобита:          Робот оо, буцаад яв, буцаад яв! Тэр хүүхдүүд зүгээр байдаг байгаа даа?

Дораэмон:    Энэ янзаараа тэр хүүхдүүдийг алдах нь ээ....

Нобита:          Гуйя робот минь, тэр хүүхдүүдэд заавал туслах ёстой. Хөдөллөө!

Дораэмон:    Сэрээрэй!

Нобита:          Зүгээр үү?

Охин:              Баярлалаа.

Хүү1:               Цас гэнэт ширүүсээд, бид явж чадахаа больсон.

Нобита:          Яагаад ийм газар алхаж байсан юм бэ?

Хүү1:               Сургуулиасаа харьж явсан юм аа.

Нобита:          Айн? Гэхдээ энэ хавьд чинь юу ч байхгүй шүү дээ.

Хүү2:               Манай сургууль энэ уулын цаана байдаг.

Охин:              Манай тосгон уул даваад, хөндий дагуу байрладаг юм.

Хүү1:               Бид өдөр бүр гурван цаг алхдаг.

Нобита:          Гурван цаг гэж үү? Хөөх.

Дораэмон:    Ямар ч байсан, робот дотор орж суувал дулаахан байна даа?

Хүү1:               Хөөх, гайхалтай юм аа!

Охин:              Зурагтаар гардаг шиг л байна.

Хүү1:               Ёстой сайхан байна даа! Бидэнд тусалсанд маш их баярлалаа.

Хүү2:               Баярлалаа, Титаник робот оо!

Охин:              Баяртай!

Охин, Хүү2:   Баяртай! Баяртай!

Хүү1:               Баярлалаа!

Нобита, Дораэмон:    Баяртай!

Нобита:          Өдөр бүр тэгж явах хэцүү байх даа.

Дораэмон:    Мхн. Хэрвээ энэ уул гэж байгаагүй бол тэгж их зовохгүй байх байсан даа.

Нобита:          Тийм ээ.

Нобита, Дораэмон:    Яана вэ, дахиад хөдлөөд эхэллээ!

Дораэмон:    Хөөе, болохгүй ээ!

Нобита:          Зогс, Титаник робот оо! Дахиад удирдлагын хяналтаа алдаад байна!

Дораэмон:    Энд ч гэсэн! Яасан нь дээр юм бол оо?

Нобита:          Уулыг бүр нүхлэх нь ээ... Дораэмон, сайн хэрэг юм биш үү? Роботоор энэ нүхийг ухуулаад байя. Ухаад л байвал нүхэн гарц бий болоод тэгээд нөгөө хүүхдүүд...

Дораэмон:    Тийм байна! Тэд өдөр бүр уулаар давахгүй нүхэн гарцаар амархан явдаг болно!

Нобита:          Болж байна, Титаник робот минь!

Дораэмон:    Янзтай! За, чиглэл зөв байна! Ингээд чигээрээ ухаад байя!

Нобита:          Нэлээд их ухаад хаячихлаа шүү.

Дораэмон:    Тийм ээ, эрчим хүч ч бас бага болж эхэллээ.

Нобита:          Миний санахад Титаник робот үнэхээр шударга сэтгэлтэй юм шиг ээ.

Дораэмон:    Яагаад тэгж бодов?

Нобита:          Нүхэн гарц ухаад эхэлсэн нь лав тэр хүүхдүүдийг аврах гэж л байсан байх.

Дораэмон:    Байж болох уу даа...

Нобита:          Эхний удаа хөдөлж эхэлсэн нь хүртэл, тэр хүүхдүүд унаж байгааг мэдэрсэн байх.

Дораэмон:    Тохиолдлын хэрэг л байх даа.

Нобита:          Үгүй ээ, би итгэлтэй байна. Титаник робот бол үнэхээр шударга ёсыг хайрладаг робот юм!

Дораэмон:    За яахав, тэгж бодож байя даа.

Нобита:          Орой болж байна шүү.

Дораэмон:    Эрчим хүч ч дуусах шахаж байна.

Нобита:          Энэ ямар чимээ вэ?

Дораэмон:    Роботын гар...!

Нобита:          Робот минь, боль! Гараа эвдэх нь байна шүү дээ! Зогс!

Дораэмон:    Энэ янзаараа бол зай нь дуусахаас өмнө робот маань эвдрэх нь ээ!

Нобита:          Хэрэггүй дээ, Титаник робот оо! Одоо больчих! Боль Титаник робот оо! Одоо боль! Гуйя, зогсоод өгөөч! Цаашаа ухах хэрэггүй ээ.

Дораэмон:    Нобита чиний хэлснээр хийхээ болих юм уу даа? Титаник робот тэр хүүхдүүдэд тусалмаар байгаа юм байна. Тэгээд л ухаад байгаа юм байна.

Нобита:          Гэхдээ…

Дораэмон:    Эцсээ хүртэл үргэлжлүүлэх нь ээ...

Нобита:          Сайн байна, Титаник робот! Хичээгээрэй!

Дораэмон:    Тийм шүү, бууж өгч болохгүй шүү!

Нобита:          Титаник робот оо! Хичээгээрэй, Титаник робот минь!

Дораэмон:    Хичээгээрэй! Аа...эрчим хүч нь...

Нобита:          Хичээгээрэй, одоохон дууслаа, Титаник робот минь!

Нобитагийн багш:       Нобита! Нобита! Сэрээч ээ! Нобита! Үгүй, энэ хүү чинь өнөөдөр ч бас даалгавраа мартаад зогсохгүй хичээл дээр унтаж байдаг! Өчигдөр орой ер нь юу хийж байсан юм бол доо?

Нобита:          Робот минь, сайн зүйл хийлээ!

128-р кино

Нобита	Хүү
Дораэмон	Хүү
Сүнэо	Хүү
Жайан	Хүү
Шизүка	Охин
Нобитагийн ээж	Эмэгтэй
Ирээдүйн Нобита	Хүү

1-р хэсэг

Хүүхдүүд:               Онолоо!

Сүнэо:                     Сайн цохилоо! Хоум-ран болох нь ээ!

Жайан:           Нобита, хурдан зугт! Гайхалтай! Нобита, чи муу юу хийгээд байна!
Урагшаа, хурдал! Тэр чинь хурдлах аргаа ашиглаад байна, тэнэг минь!
Унаач ээ, мангар аа!

Хүү1:               Авлаа! Тоглолт дууслаа!

Нобита:          Ядарчихлаа!

Сүнэо, Жайан:     Юу вэ!

Дораэмон:    Уулнаас гулсах саваа! Цанын улирал. Цанын улирал ирсэн ч асуудалгүй. Дахиад л дийлдчихлээ, тийм үү?

Нобита:          Тийм ээ, дахиад л дийлдлээ. Наадах чинь сууж байгаад татами дээр гулгах хэрэгсэл үү?

Дораэмон:    Үгүй ээ. Өргөж-зогсоох нь татах хүчний чиглэлийг дураараа өөрчилж чаддаг.

Нобита:          За тэгээд, татах хүч гэж?

Дораэмон:    Биетийг жинтэй болгодог тэр хүч шүү дээ. Тийм болохоор...ингэж тэгш хавтгайг янз бүрийн зүгт налуулснаар…жишээ нь, цанын бааз дээр...
өргөгч хэрэглэлгүй өөд газар руу гулгангаа өгсөж чадна. Өргөгчийн төлбөр ч гарахгүй, хүссэнээрээ өгсөж бууж болно гэсэн үг.

Нобита:          Жаахан туршаад үзэж болох уу?

Дораэмон:    Болно оо. Эхлээд газар дээр тэмдэг тавина.

Нобита:          Барилаа!

Дораэмон:    Одоо товчлуурыг нь нэг дараад үз дээ!

Нобита:          За! Үгүй, яаж байна аа, энэ чинь?

Дораэмон:    Товчийг хааш нь налуулж дарна, тэр зүг рүүгээ далийна шүү дээ.
Дахиад нэг удаа дарвал хэвийндээ эргээд орно.

Нобита:          Ойлголоо! Сонирхолтой юм аа! Энийг чинь түр зэлж болох уу?

Дораэмон:    Тэг ээ, болно оо. Гэхдээ энэ чинь цанын баазад хэрэглэх хэрэгсэл шүү дээ.

Нобита:          Зүгээр, зүгээр. Үүгээр бүх замыг уруудах налуу болгоод тавьчихвал...
Ямар хурдан юм бэ, ерөөсөө ядрахгүй байна шүү!

Жайан:           Нобита муу золиг! Ёстой бухимдмаар юм!

Сүнэо:             Тэрний буруугаас болж тав дараалан ялагдчихлаа!

Жайан, Сүнэо:     Нобита!

Жайан:           Одоо чамаас хариугаа авна даа!

Сүнэо:             Бариад ав!

Нобита:          Наашаа ирээд бариач ээ!

Жайан:           Энэ яачихаа вэ?

Сүнэо:             Гүйцэхгүй нь ээ.

Нобита:          Та хоёр удаан юм аа!

Сүнэо:             Нобита!

Жайан:           Байж бай! Өө яана аа...

Сүнэо:             Нобита!

Нобита:          Дараа уулзъя! Ёстой хөгжилтэй юм аа! Энийг л ашиглавал марафон ч бай, спортын наадам ч бай, төвөггүй түрүүлнэ! Аа, зогсож чадахгүй нь ээ! Яагаад тээр тэнд үлдчихэв ээ? Ямар ч байсан хурдан товчлуур дарж өнцгийг нь өөрчлөх хэрэгтэй! Өгсүүр нь их огцом юм аа. Би өгсүүр газар үнэхээр дургүй шүү.

Нобитагийн багш:       Нобита! Нобита!Чи ямар хачин маягаар алхаад байна аа?

Нобита:          Аа, гэхдээ энэ чинь өгсүүр юм аа...

Нобитагийн багш:       Өгсүүр гэж үү? Энд чинь өгсүүр байхгүй шүү дээ! За анхаар даа! Нуруугаа цэх болгож алх!

Нобита:          За! Ингэж үү?

Нобитагийн багш:       Надаар битгий тоглоод бай! Аа...Но...Нобита! Хөөе! Зам дээр битгий тоглоорой! Нобита, хаашаа явж байна аа!

Нобита:          Өө, аймар өвдлөө! Хөөх! Үгүй ээ! Бүр түрүүнээс ч холдчихсон байна шүү! Ам цангаж байна...Азтай байна шүү! Байз даа, байз! Зоос!
Сайн хэрэг боллоо.

Сүнэо, Жайан:     Нобита! Яасан ширүүн юм бэ?

Нобита:          Баларлаа.

Сүнэо, Жайан:     Яваарай! Яаж байгаа чинь энэ вэ!

Жайан:           Алга байна шүү…

Сүнэо:             ...сонин юм аа! Тэр хол яваагүй байх ёстой доо.

Жайан:           Хаана нуугдчихсан байна аа?

Сүнэо:             Нобита!

Нобита:          Ёстой төвөгтэй юм аа.

Жайан:           Чамайг сайхан хашрааж өгнө дөө!

Сүнэо:             Өө, 100 иен байна!

Жайан:           Юу гэнэ ээ? Энэ мөнгөөр юу хийдэг билээ? Энэ мөнгөөр жүүс авч ууя!

Сүнэо:             Тэгж болохгүй шүү! Тэрийг чинь би олсон шүү дээ!

Жайан:           Мэдэж байна аа, хувааж ууя л даа.

Нобита:          Миний 100 иенийг булаагаад авчихлаа. Дахиж тийм юм болохгүй шүү! За, одоо нэг мөсөн тийшээ хүрье! За, явъя аа! Чамайг дээ!

Шизүка:         Саяынх юу вэ?

Нобита:          Хурдан, саваан дээрх товчийг дар!

Шизүка:         Аа? Энэ чинь юу юм бол? Сонин юм аа, яагаад унахгүй байна вэ?

Нобита:          Доошоо харахаар толгой эргээд байна!

Шизүка:         Аюултай болохоор үүнийг эндээс заавал салгаж авах ёстой!

Нобита:          Дахиад жаахан! Болчихлоо!

Шизүка:         Хн, Нобита чи ч ёстой дэггүй юм аа!

Дораэмон:    Нобита юу хийж байгаа бол доо? Нобита алга байна! Нобита!

Нобита:          Дораэмон, туслаач!

Дораэмон:    Нобита!

Нобита:          Дораэмон, миний гар тасрахаар байна!

Дораэмон:    Одоо доошоо буугаад ир! Нобита, чи яагаад ийм хувцастай яваа юм бэ?

Нобита:          Надад аймаар санагдаад, зөв алхаж чадахгүй байна аа!

Жайан:           Хоо, тэр байна!

Сүнэо, Жайан:     Нобита!

Дораэмон:    Энийг авах уу?

Нобита:          Яах юм бэ, хэрэггүй!

 

2-р хэсэг

Нобита	Хүү
Дораэмон	Хүү
Сүнэо	Хүү
Жайан	Хүү
Шизүка	Охин
Нобитагийн ээж	Эмэгтэй
Ирээдүйн Нобита	Хүү

 

Дораэмон:    Нобитагийн 0 дүнгээс зугатах төлөвлөгөө! Уур нь дэндээд үг ч хэлж чадаагүй бололтой.

Нобита:          Загнуулснаас ч хатуу шүү.

Дораэмон:    Ээж чинь уурлах нь аргагүй дээ. Дөрвөн удаа дараалан тэг авбал тэгэлгүй яах вэ. Өмнө нь таван удаад нэг л удаа тэг авдаг байсан байж…

Нобита:          Аюул боллоо, маргааш дахиад шалгалттай.

Дораэмон:    Юу гэнэ ээ? Хэрвээ дахиад тэг авбал…

Нобита:          Тэгвэл юу болохыг төсөөл дөө.

Дораэмон:    Ингэж суух цаг биш ээ. Хичээлээ хий!

Нобита:          Өөртөө итгэл алга л даа.

Дораэмон:    Чулуу зууж байсан ч 20 оноо лав ав!

Нобита:          Нээрэн тийм! Хөөе, Дораэмон, “компьютер харандаа” гэж нэг юм байсан даа?

Дораэмон:    Хараач дээ! Ширээнийхээ ард суучихаад ийм л юм бодож суусан байх нь! Болиод урдахаа олигтойхон хий!

Нобита:          Аа, тэгвэл ингэвэл яах вэ? “Мартуулагч”-аар багшийг шалгалт
авна гэдгийг нь мартуулчихъя. За за за, больж үзье, хийе!

Дораэмон:    Юу болов?

Нобита:          Үгүй ээ, юу ч биш. Нэг юм хэлэхэд, Дораэмон, чамайг тэнд байхаар сатаараад байна.

Дораэмон:    Тийм үү? Тэгвэл уучлаарай, уучлаарай.

Нобита:          Үнэхээр уучлаарай. Дөнгөж сая айхтар санаа олчихсон юм чинь.
Цаг хугацааны машин! Нэг долоо хоногийн дараа оччихвол тэр үед
хариуны хуудаснууд ирчихсэн байх ёстой. Тэгэхэд нь хараад ямар
асуулт ирснийг дор нь мэднэ. Би ч суутан юм аа… хүлээ дээ. Ямартай ч миний өөрийн хариу бол тэг л байх. Тэгэх юм бол өөр хүний хариуг үзсэн нь дээр биз. Хариуг нь ч мэдчихнэ. За, Шизүкагийн өрөө рүү очъё! За тэгвэл Шизүкагийнхыг харъя! Өглөөний 10 цаг шүү дээ.
Шизүка одоо сургуульд дээрээ байгаа. Саяынх юу байв аа? Юу вэ, энэ? Үзэгдэхгүй хаалт шиг юм байх чинь вэ! Яагаад ийм юм байна аа!
Энэ ч Дораэмоны л ажил байна! Надад ингэтлээ итгэдэггүй байх нь ээ!
Яахав, өөр газар үзье! Шизүка болохгүй юм бол…Сүнэогийнхыг нэг харчихъя. Уучлаарай, саад болъё! Энд ч бас уу… Бүтэлгүйтчихлээ.
Гэхдээ тэг онооноос л дээр биз. Жайаныд бамбай тавьж амжаагүй бололтой. Юу вэ, юу вэ, хийх гээд байна уу? Дэндүү байна, хүч хэрэглээд! Хэтрүүллээ… тийм ээ, Дэкисүги! Яагаад үүнийг арай эрт санасангүй вэ? Дэкисүгигийн хариу байвал 100 оноо гарцаагүй.
Яг 100 авна! Бас л шургуулганд нь байх болов уу. Хаалт алга!
Энд бол аюулгүй юм шиг байна. Юу вэ, алга байна шүү дээ.

Ирээдүйн Нобита:      Ямар нэг юм хайгаа юу?

Нобита:          Юмаа хайгаад байна уу? Тийм ээ, Дэкисугигийн хариуг л…Хэн бэ?
Би өөрөө! Би яагаад энд…

Ирээдүйн Нобита:      Чамайг болиулахаар ирсэн юм. Үүнийг чамд өгөхгүй.

Нобита:          Өө, энэ чинь!

Ирээдүйн Нобита:      Дэкисүгигийн хариу.

Нобита:          Харах ёстой!

Ирээдүйн Нобита:      Үгүй ээ, тэгэхгүй.

Нобита:          Яагаад вэ? Яагаад гэдэг нь ойлгомжтой биз дээ?  

Ирээдүйн Нобита:      Чиний байдал ямар билээ? Мэднэ ээ. Бусдын хариуг харахын тулд
Хулгай хийж яваа чинь энэ. Би ч яасан ичгүүргүй юм бодоо вэ…
За, бодлоо өөрчил! Бусдын хариугаар 100 авах гэж тийм буруу зүйл хийж болохгүй! Чадлаараа оролдоё, чадлаараа! Энэ үгс миний амнаас гарч байгаа гэж бодохоор сонин юм.

Нобита:          Тэгэхээр Шизүка нарынд бамбай тавьсан нь би юм уу?

Ирээдүйн Нобита:      Би байхгүй юу!

Нобита:          Өө чөтгөр! Яагаад тийм юм хийдэг юм бэ! Би болохоор ойлгож байгаа биз дээ! Одоо хариуг нь харахаас өөр гарц алга!

Ирээдүйн Нобита:      Тийм ичгүүргүй явдлыг би зөвшөөрөхгүй!

Нобита:          Юу гэж!?

Ирээдүйн Нобита:      Би гэж бодоод чимээгүй сонс! Битгий ойрт! Чи харамсана шүү! Зальдаад 100% аваад тийм юмыг хүртэл хийгээд үнэхээр баярлах уу?

Нобита:          Дуугүй бай! Амаа тат! Яриад байх юм байхгүй! Нааш нь өг!

Ирээдүйн Нобита:      Яана даа! Яах ч аргагүй нь дээ. Ухааруулаад өгье л дөө!          Зодолдооны бээлий бэлдчихсэн байгаа.

Нобита:          Чи шударга биш байна! Аль нь шударга биш талаар ярьж байна?

Дораэмон:    Хөөе, Нобита! Хичээлээ давтахгүй хаачаад ирэв?

Нобита:          Тийм ээ, зүгээр л жаахан…

Дораэмон:    “Жаахан” ч гэх шиг! Юу гээд алмайраад байна! Алив хурдан ширээнийхээ ард суу! Айн? Өнөөдөр ёстой дуулгавартай байх чинь?

Нобита:          Янз бүрийн зүйл боллоо. Эцэст нь өрөө хийхээс өөр аргагүй юм байна гэж бодлоо.

Дораэмон:    Тийм үү, арай гэж урам зориг орлоо доо. Цагийн хаалга!
Үүнийг ашиглавал цаг хугацааны урсгалыг тохируулж болно.
Бүрэн хаачихъя. Цаг хугацааны урсгал удааширлаа. Нобита, чадах чинээгээрээ хий! Хичээгээрэй, Нобита!

Нобита:          Болчихсон шүү, чадлаа!

Нобитагийн ээж: 65% Нобита, хүү минь хичээжээ. Хичээвэл чадна гэдгийг чинь мэдсэн юм аа!

Дораэмон:    Сайн байна! Гайхалтай! Асуудал байгаа ч сайн хичээсэн байна!
Жаазанд хийж өлгөе!

Нобита:          Тэгэх шаардлагагүй дээ! 65% шүү дээ...Онц сайн биш ч гэсэн...
Өөрийн хүчээр ийм оноо авсан гэж бодохоор бахархмаар байна.
Нээрэн, Дораэмон! Надад зээлүүлэх хэдэн хэрэгсэл байна уу?

Дораэмон:    Айн?

Нобита:          Маргааш өглөө 10 цагт би бүгдэнгийнх нь гэрт очих юм байна!
Тэгээд би өөрийгөө зогсоох ёстой!

Дораэмон:    Юу гэж байгаа нь ойлгомжгүй байна шүү...За яахав, өөрийн чинь хэрэг биз. За, болно доо!

Нобита:          Энэ залхуу зангаа ч гэсэн нэг мөсөн засна даа!

 

Back to episodes Go home